هوش مصنوعی: زلف زیبای تو سرمایه‌ای ارزشمند است و دلبرانه بودن آن زیبایی خاصی دارد؛ چشمانت نیز با ظلمه‌ای که دارند، جذابیت بیشتری به تو می‌بخشند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی به زیبایی و چهره تو نگاه می‌کند، آن‌قدر تحت تأثیر قرار می‌گیرد که از شرم، خود را پنهان می‌کند. این باعث می‌شود که دیگران نتوانند زیبایی او را ببینند.

هوش مصنوعی: اگر از خنده تو باشد، شاید حتی یک گوهر هم در میانه شکر اشک بریزد؛ پس دیگر چه کسی می‌تواند گوهر را از میان شکر تشخیص دهد؟

هوش مصنوعی: بدون زشتی و نازیبایی تو، هرگز نشنیده‌ام که در اسلام رونقی وجود داشته باشد؛ ای دوست، این تنها برای کافر است.

هوش مصنوعی: دل ما به خاطر آسیب‌هایی که دیده، خیلی آسیب‌دیده و خونین شده است. تو به اندازه‌ای که جگر ما را خوردی، حتماً یک حد و مرزی دارد؛ ای جان، باید بدانیم که این خوردن جگر نیز یک حدی دارد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تمام وجودم را در نور تو غرق کنم، اما شرط این است که ارزش و قیمت تو از دوستان سطحی و بی‌عمق بیشتر باشد.

هوش مصنوعی: ترسی که به ثبات و استحکام نیاز دارد، عشق تو به خاطرش کافی نیست. ای جان من، چه کسی در باغ بهشت شایسته است؟