هوش مصنوعی: دلبر من کودک است و ناز را نمی‌فهمد. او حتی راز دل مرا هم نمی‌داند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از درد و رنج من آگاه نباشد، حق دارد که به من آسیبی برساند. او از حال من بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: من همانند آتش هستم که خود سوزندگی را می‌داند، اما نمی‌تواند ساز و آواز بیاورد.

هوش مصنوعی: مقدار و ارزش دل من به خاطر وصل او مشخص است، اما او نمی‌داند که جدایی‌اش چه قیمت و ارزشی دارد؛ مانند این است که کسی نتواند ارزش طلا را بدون آزمایش دقیق آن بفهمد.

هوش مصنوعی: چشم ستمکار او، درست مثل لبش، وقت خوش گذرانی ندارد و مانند کبک نمی‌تواند برود و شاد باشد. او نمی‌داند که چگونه باید به خوشی و آزادی برود.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند مانند قوام، به من کمک کند؟ تا روز قیامت، عشق باعث نشود که دل بیچاره‌ام از رنج، ناز و نازش را نداشته باشد.

هوش مصنوعی: پای من از جا کنده شده است به خاطر غم آن معشوقه، که او هرگز نمی‌داند که من چقدر در افسردگی و ناراحتی به سر می‌برم. او حتی نمی‌تواند تشخیص دهد که دست چپ او از دست راستش جدا نیست.