هوش مصنوعی: ای عشق، اکنون غم و اندوه از من رفته است، چرا که تو به من نزدیک شده‌ای و از تمام دنیا برایم ارزشمندتر شده‌ای.

هوش مصنوعی: بنده‌ای از تو ساخته شد، اما هیچ‌کس غیر از تو به انسانیت و آزادی روی نیاورد.

هوش مصنوعی: سرمایه بخش روی مانند گلبرگ‌هایی است که زیبایی خاصی دارند و زلفش به مانند شمشاد است که ظرافت و دلربایی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: گاهی نگهبان لاله‌های سرخ است و گاهی پرده‌دار گل‌های سفید.

هوش مصنوعی: عقل، که تجربه و آگاهی از دنیا دارد، شاگرد تو است و با وجود اینکه تو استاد آن هستی، می‌توانی دانسته‌های خود را به آن انتقال دهی.

هوش مصنوعی: دوست قدیمی‌ام به من گفت که اگرچه تو همش نشان من هستی، اما من از تو بیزارم.

هوش مصنوعی: از زمانی که تو رفته‌ای، شادی در وجود من زاده می‌شود، زیرا من به خاطر آمدن تو بود که شاد شدم.

هوش مصنوعی: در عشق، عشوه و زیبایی گلبرگ‌ها برای ما چگونه می‌تواند خاری باشد که در دل بگذاریم؟

هوش مصنوعی: تو پرسیدی ای قوامی، چه ضرری کردی که خود را در محاوره ما قرار دادی؟

هوش مصنوعی: عشق من به تو زخم‌های زیادی به جا گذاشته است، اما امیدوارم تو هرگز ناراحت نباشی، مانند باد که بی‌پروا و بی‌فکر می‌وزد.