هوش مصنوعی: به باغ برو که درختان به خاطر باد، لباس‌هایی زیبا به خود پوشیده‌اند. درخواست کن که هر باغچه‌ای با پریان زیبا در تلاش است.

هوش مصنوعی: نه کسی که در دشت بهشت زیبایی باغ را نمی بیند، چشم دارد، و نه کسی که در باغ صدای پرندگان را نمی شنود، گوش دارد.

هوش مصنوعی: اکنون عابد به سمت گناه می‌رود و جان و مال خود را در این راه از دست می‌دهد. اکنون زاهد به خاطر مالی ناچیز عقل خود را به فروش می‌گذارد و هر چیز ارزشمندی را به خاطر آن فروخته می‌شود.

هوش مصنوعی: بلبل از باغ گل به شوق و شادی می‌خواند و در دل عشقش، محبوبی که دلش را از او گرفته است، با لذتی بی‌پایان شراب می‌نوشد.

هوش مصنوعی: این دنیا از احساسات و رنج‌های من به جوش و خروش درآمده است. اگر بدون این احساسات به من نگاه کنی، خواهی دید که چگونه عشق مانند دیگی از هیزم و حرارت پر از جوش و شعله است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم محبوبم را به دشت ببرم، زیرا نگرانم که باد باعث آسیب دیدن چهره‌اش شود. در درونم احساساتی طوفانی دارم.

هوش مصنوعی: در باغ او نباید رفت، چون زیبایی او به قدری است که کلاه شاخدارش را بر می‌دارد و لباس مرغ را بر تن می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق به این محبوب به شکل استواری درآمده است، استواری که از محبت او شکل گرفته است، محبت به آن آهوی زیبا که باعث می‌شود شیر نر، همانند شیر از نظر قدرت و جذابیت، تجلی یابد.