هوش مصنوعی: ای بزرگ‌مردی که در تمام جهان کسی شبیه تو نیست و در میان تمام مخلوقات، مانند تو گوهر با ارزشی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در کنار تو نباشم، برای من در دنیا ارزشی وجود ندارد و بدون وجود تو، حتی پرنده‌ای کوچک هم نمی‌تواند زندگی کند.

هوش مصنوعی: اگر آسمان را بخواهم بخوانم، به خاطر مقام و شان بالای تو رواست، چرا که هفت عضو بدنت از هفت ستاره هم کمتر نیست.

هوش مصنوعی: سلطنت تو نظم و ترتیب خاصی ندارد و تاج و تخت تو فقط به آسمان وابسته است و تاج تو تنها از نور خورشید تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: تو به خاطر طلا و زرق و برق نمی‌توانی خود را برتر از دیگران شماری، زیرا اصل وجود و فطرت انسانی تو به قدری ارزشمند است که نیاز به زینت‌های ظاهری ندارد.

هوش مصنوعی: در همه جای دنیا هرچقدر هم که به اطراف نگاه می‌کنم، نمی‌توانم کسی را بیابم که به اندازه تو ارزش و بزرگی داشته باشد.

هوش مصنوعی: ماه نو به عنوان نمادی زیبا و درخشان، نماد قدرت و زیبایی توست و آسمان به مانند یک مرکب زیر سایه و جلوه تو قرار دارد. حتی اگر این اسب به زین طلا آراسته نباشد، ارزش تو را کمتر نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سایه خداوند بر سر تو باشد و قدرت و بزرگی همراهت باشد، پس نیازی به نگرانی نیست. اگر بر تو چتری از حمایت و نعمت الهی باشد، هیچ در و دیواری نمی‌تواند مانع پیشرفت و موفقیت تو شود.

هوش مصنوعی: در همه فضای آسمان، نشان وجود تو همچون ماه می‌درخشد و هیچ یک از ستاره‌ها و سیاره‌ها جلودار تو نیستند.

هوش مصنوعی: در تمام نقاط دنیا، مانند خلاقیت و زیبایی اثر قلم تو، هیچ چیز با ارزش‌تر از خاک، گوهر و آتش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگرچه تو بزرگ‌ترین مقام را در میان همه پادشاهان داری، اما همه می‌دانند و خیلی‌ها فکر نمی‌کنند که تو چه برتری‌ای داری.

هوش مصنوعی: در مواقعی که اطرافیان در موقعیت بالاتری قرار دارند، مواجهه با دشمن و شک و تردید در دل تو، نمی‌تواند بهتر از این باشد که از آن‌ها Defence کنید.

هوش مصنوعی: این بنده‌ای که به ستایش تو مشغول است، اکنون در پیشگاه تو قرار دارد و اگرچه بی‌نیاز از هدیه نیست، اما امیدوار است که به لطف و بخشش تو دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: شجاع‌الدین فردی است که در زمان صحبت کردن، به هیچکس از پایین‌دست‌ها و خدمتگزاران خود اهمیت نمی‌دهد و به راحتی می‌تواند خود را از نفوذ و تأثیرات دیگران دور کند.

هوش مصنوعی: ناصح می‌گوید که حتی اگر کسی حرفی نگوید، خودت می‌دانی که ارزش این شعر من از شعر دیگران کمتر نیست.

هوش مصنوعی: در آسمان، در زمان جشن و شادی، اگر زحل به غم و اندوه بپردازد، دیگر برای من مهم نیست چون زهره، که نماد موسیقی و شادی است، در کنار من نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی از منابع خود استفاده می‌کند و تلاش می‌کند، اما ما حتی از آتش تو هم چیزی نداریم که به ما برسد.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش تو را تا کی بگویم؟ هیچ کس در اصطبل تو بدبخت‌تر از من نیست.

هوش مصنوعی: کتاب شعر من به تو می‌پردازد و ارزش تو را ستایش می‌کند، هرچند که زیبایی و مقام من به اندازه‌ای نیست که شایسته تو باشد.

هوش مصنوعی: برای جلب محبت و زیبایی تو، مانند صدف و نی، همیشه در دل و زبانم جز زیبایی و شیرینی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که اسبی به تو می‌دهم تا سوارش شوی، اما من چیزهای زیادی دارم، ولی طلا ندارم.

هوش مصنوعی: گاوریشا که من ابله خر خواهم برد کم از آن اسب کنون هم لگد استر نیست به این معناست که من به خاطر نادانی خودم یک بار دیگر به دنبال اسب می‌روم، در حالی که می‌دانم حتی آنچه که به ظاهر ارزشمند می‌نماید، نیست و در واقع فقط یک بار اضافی است.

هوش مصنوعی: از وجیه‌الدوله حال رهی را بپرس، تا به تو بگوید که اگر به قول منت اعتماد نداری، چه باید کرد.

هوش مصنوعی: من چشمی دارم که به خاطر دل من، سردمدار و محترم، غمگین است؛ اگرچه هیچ‌کس دیگری غمگین نیست.

هوش مصنوعی: من به خاطر بزرگوارانی که در زمان بخشش و سخاوت خود، همیشه در کنارم بوده‌اند و حمایت کرده‌اند، احساس خجالت و شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر عمر را به من هدایایی بدهی، انصافش را رعایت کن، زیرا این شعر من از شعر عمر کمتر نیست.