هوش مصنوعی: ای آقایی که هیچ کس نمی‌تواند با تو برابری کند و کسی که داستان تو را بگوید، باید در عرش آسمان‌ها بیان شود.

هوش مصنوعی: از ویژگی‌های خود بگو تا دیگران به خاطر این نعمت‌ها و خوبی‌هایت از تو سپاسگزاری کنند و جان‌شان را به تو نزدیک‌تر کنند.

هوش مصنوعی: هرچند که وجود تو به آسمان‌ها رسیده و بلندپروازی کرده، اما من نگرانم که هر دوی ما را به زمین فرود آورند.

هوش مصنوعی: امیدم از هر طرف که به سمت هدفم می‌روم بیشتر و بیشتر می‌شود و به آرزوهای بزرگتر فکر می‌کنم. به دنبال این هستم که آرزوهایم را به وقوع بپیوندد و به دنبال ظرفیت‌های بیشتری برای رسیدن به موفقیت هستم.

هوش مصنوعی: این شاعران که به این درگاه نزدیک می‌شوند، می‌دانند که شعر من چقدر بر علم و دانش تأثیر دارد.

هوش مصنوعی: همه آنها در حال شکرگزاری و شکایت هستند، مگر اینکه در شهر شما چنین رفتاری داشته باشند.

هوش مصنوعی: هر روز که از در خانه‌ات بازمی‌گردم و ناامید هستم، گروهی از مردم با هر بار آمدنشان به من دلگیر و ناراحت می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خودت نگاه کن و ببین چگونه می‌توانی بر دیگران تاثیر بگذاری، تا آنها از تو ستایش کنند و تو را تحسین نمایند.

هوش مصنوعی: وقتی که در همت تو، به مانند حرف "ن" در ترکیب‌ها، دست به دل زدم، گفتم که مرا از درگاه تو آماده‌نمودن مثل سوارکاری روی اسب.

هوش مصنوعی: در پایان، لطفت به میر نزدیکت چیست؟ این سرکه را به چه دلیلی در عسل می‌ریزند؟

هوش مصنوعی: تو به درگاه پادشاه امیدوارانه می‌روی تا خدمتگزاران با محبت خود دل تو را تسلی دهند.

هوش مصنوعی: نگاه کن که قلب تو چه احساسی نسبت به آن دسته از افراد دارد که از روی بی‌رحمی و بی‌احساس بودن، با تو چنین رفتارهایی می‌کنند.