هوش مصنوعی: ای خواجه، لطفا از کار من مراقبت کن تا من نیز به عنوان بنده‌ای مطیع، به تو خدمت کنم و کمربند بندگی‌ام را برایت ببندم.

هوش مصنوعی: وقتی را که با تو هستم خوشبخت می‌دانم، پس زمانی که نیاز به من داری، به من بگو تا بهترین لحظات را برای تو رقم بزنم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که نام محمد بر سرت باشد، از همدلی و همراهی کسی محروم نخواهی شد.

هوش مصنوعی: تو موی بلوند و زیبایی داری و سخنانت محکم و راست است. شجاعت و دلیری تو مانند دلاوری حیدر (علی) و شمشیرش ذوالفقار است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وجود و شخصیت من تحت تأثیر و شکل‌گیری زیبایی و قدرت تو قرار گرفته است. دست تو بر من همچون یک سکه با ارزش، تأثیر عمیق و باارزشی دارد.

هوش مصنوعی: من هیچ گاه انسانی را به زیبایی تو ندیده‌ام، این چه نعمتی است، خدایا! پس به خودت پناه می‌برم از این زیبایی.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، این جمله را در دل از خود دور نکن. اگر زمانی کوچک در اختیار داری، آن را با دوست خود به اشتراک بگذار.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که من به خاطر گذران زندگی سختی کشیده‌ام و با سختی هایی که روزگار به من تحمیل کرده، زندگی می‌کنم؟

هوش مصنوعی: عشق و محبت همسر مانند بندی محکم بر گردنم است و مانند شتری که با قماری در بینی‌اش مهار شده، احساس وابستگی و تسلط را بر من دارد.

هوش مصنوعی: آب پشت سرم مرا با خود برد و باعث شد که آبرویم در چشم‌هایم مانند خاک در گودالی خوار و بی ارزش شود.

هوش مصنوعی: من قبل از این، بنده ای بودم که در برابر قدرت و سلطنت، ساکت و آرام و با احتیاط عمل می‌کردم.

هوش مصنوعی: آتش اشتیاق و میل جنسی اکنون من را تحت تأثیر قرار داده است، به‌گونه‌ای که احساس می‌کنم در برابر آن بی‌پناه و ناکام هستم.