هوش مصنوعی: ای آقایی که وقتی به درگاه تو نگاه می‌کنم، در آن لحظه به پیروزی و موفقیت اتکاء می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که در توصیف تو سخن می‌گویم، شکر را با گلاب و آب ترکیب می‌کنم تا خوشبو و شیرین شود.

هوش مصنوعی: وقتی به آسمان بروم و درباره تو سخن بگویم، پرچم فخر را بر سر خورشید و ماه قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: برای یک سخن، نه از یکی، بلکه هزار بار از آسمان بالاتر و از می پایین‌تر برخورد می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که ذهنم از اشتباهات پاک شد، با شادی و قدرت به حاسد خود ضربه می‌زنم.

هوش مصنوعی: من در گالری ستایش، با استفاده از عقل و استعداد خود، شکلی از ادب را نشان می‌دهم و نموداری از هنر را به تصویر می‌کشم.

هوش مصنوعی: اگر با چشم‌های خصم تو زخم بزنم به خاطر کینه‌ام، دل من هم برای تو خواهد سوخت و جانم را به خاطر تو فدای او می‌کنم.

هوش مصنوعی: من مانند دانه‌ای هستم که در خاک به سر می‌برد و با وجود رنج‌های روزگار، همچنان در آرزوی تو به پرواز در می‌آیم.

هوش مصنوعی: من یک دستاری خریده‌ام و اگر تو بها بدهی، آن را به یاد تو بر سر می‌گذارم و به گردشی با عشق تو می‌چرخم.

هوش مصنوعی: اکنون مرا با توجه به ارزش و مقامم حمایت کن تا بتوانم بیشتر از ظرفیت و امکانات تو سخن بگویم.

هوش مصنوعی: وقتی که نیاز دارم و وقت دلخواه من است، آیا اشکالی دارد که پای تو را ببوسم، حتی اگر بخواهم به کسی دیگر هم دست بزنم؟

هوش مصنوعی: اگر از درگاه کسی بازرسی بگذاریم، با پادشاه حسی و لطافت، به گونه‌ای که از خیمه فراتر رفته و به سوی او برویم.

هوش مصنوعی: دی و پری به تو گفتند که امروز به نزد من بازگردی تا امروز طلا به تو بدهم و فردا خودم طلا دریافت کنم.

هوش مصنوعی: امروز بدان که هرگز به هیچ صورتی به گذشته برنمی‌گردم. حتی اگر من طلا بزنم، تو نیز نمی‌توانی من را با طلا به سمت خود بازگردانی.