هوش مصنوعی: ای کسی که جز به مقام و جایگاه تو به چیزی دیگر نمی‌اندیشم، هیچ چیز دیگری از تو را نمی‌ستایم.

هوش مصنوعی: از دوران توست که شب را نورانی می‌کنم و از دریای وجود توست که گوهر می‌زایم.

هوش مصنوعی: بدون دوست تو، قدرت من ضعيف می‌شود و بدون تو، پایم به درستی کار نمی‌کند.

هوش مصنوعی: با تلاش و اراده‌ام، به مقامات بالایی رسیده‌ام، اما هم‌چنان در دل من جایگاهی برای آرامش و استراحت وجود دارد.

هوش مصنوعی: من از سرشت بلبلان خوش‌صوت لذت می‌برم و از شعر و هماهنگی طوطیان شیرین‌گوی هم خوشحال می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر تو لباس زیبایی بپوشی، من جان و دل خود را با نکته‌های زیبا آراسته می‌کنم.

هوش مصنوعی: از مدت‌هاست که در دست غم گرفتار شده‌ام و برای دیدن عزیزان تو در اینجا می‌مانم و انتظار کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: درد و غم به راحتی از زندگی‌ام بیرون نمی‌رود و همچنان در زیر سایه عادات و رسوم تو به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه عاشق طرز فکر و روحیه‌ام هستم، اما همیشه تلاش می‌کنم که با نانی که به دست می‌آورم، زندگی‌ام را بسازم.

هوش مصنوعی: وقتی آتش فکر کسی به شدت شعله‌ور شود، دیگر هیچ چیز از خاکی باقی نمی‌ماند و در این شرایط نمی‌توان به راه‌های دیگر فکر کرد یا امیدی داشت.

هوش مصنوعی: من در حالی که به کارهای خوب می‌پردازم، در تلاش هستم تا از کارهای بد دور بمانم.

هوش مصنوعی: می‌گویند از زن دست بردار و بی‌خیال شو، اما من به این حرف‌ها توجهی ندارم و به این راه نمی‌روم.

هوش مصنوعی: زمانی که با کسی که در خدمت من است، رفتار خوبی ندارم، فراموش نمی‌کنم که او چه مقام و ارزشی دارد.

هوش مصنوعی: به همه بگوید که اسبم را آماده کنند تا به خانه بروم و سپس برگردم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اکنون که نشانه و اثر شما باقی مانده است، من در دعاهای خیر خود، نام شما را بیشتر ذکر می‌کنم تا برکت و خیر بیشتری نصیب شود.