قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خون جگر ما بقمی بیش نبود</p></div>
<div class="m2"><p>وین دوزخ آه ما دمی بیش نبود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن قطرهٔ خونابه که دل می‌گفتند</p></div>
<div class="m2"><p>از دیده فرو ریخت نَمی بیش نبود</p></div></div>

دیوان قطران تبریزی به اهتمام محمد نخجوانی - تصویر ۵۶۲

شمارهٔ ۴۶

خون جگر ما بقمی بیش نبود
وین دوزخ آه ما دمی بیش نبود
آن قطره خونابه که دل می گفتند
از دیده فرو ریخت نمی بیش نبود

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس عمیق و اندوه شاعر هستند. شاعر اشاره می‌کند که درد و رنج او کمتر از یک قطره خون نیست و این دوزخ و آتشی که در دل دارد، فقط لحظه‌ای بیش نیست. همچنین اشک‌هایی که از دیده‌اش می‌ریزد، تنها نشانه‌ای از این درد است و از شدت احساس او حکایت می‌کند. به طور کلی، این اشعار به عواطف غم‌انگیز و گزنده انسان اشاره دارند.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: ما تنها یک رنج عمیق و دردناک داشتیم و این عذابی که ما تجربه کردیم، لحظه‌ای بیشتر نبود.

خون جگر ما بقمی بیش نبود

وین دوزخ آه ما دمی بیش نبود

هوش مصنوعی: آن اشک‌هایی که از دل می‌ریختند، در واقع چیزی بیشتر از یک قطرهٔ خونابه نبودند.

آن قطرهٔ خونابه که دل می‌گفتند

از دیده فرو ریخت نَمی بیش نبود

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده