هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و درخشش چهره یک فرد اشاره دارد که مانند ماهی درخشان در آسمان است، اما در حال حاضر به خاطر ابرهای تیره‌ای که آن را پوشانده، دیده نمی‌شود. همچنین به موضوع شهرت و توجهی که شخص در بین دیگران دارد، پرداخته است. به عبارت دیگر، زیبایی و شخصیت فرد در سایه شرایط و موقعیت‌های اطرافش قرار گرفته و از چشم‌ها دور مانده است.

هوش مصنوعی: دیدن تو از نزدیک با خطرات زیادی همراه است، اما از دور هم نمی‌توان به تو نگریست و نمی‌دانم دلیل این کار چیست.

هوش مصنوعی: وقتی که اجازه بیان کردن داستان جدایی وجود ندارد، پس شکایت از این دل پر درد و آهی که دارم به چه کسی بگویم؟

هوش مصنوعی: اگر کمی از لطف خود را به ما نمایان کنی و گاهی با نگاهی به ما رحم کنی، این نگاه از چه چیزی نشأت گرفته است؟

هوش مصنوعی: بیا و دل مرا مگیر، چرا که در این موقع، بخاطر زیبایی‌ات، چه کسی می‌تواند گواهی بدهد؟

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ام مانند خطی از صورت زیبا نمایان می‌شود، رفتن به سفر شب‌های تار برای چه کسی است؟