هوش مصنوعی: وقتی سبزی لباس تو از رخت بیرون می‌آید، جان تو نمایان می‌شود و برای زندگی مانند آب حیات خضر، تجلی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: وطن در ذهن و دل انسان جای دارد، و معمولاً زیبایی‌های آن مانند خال سیاه بر لب، در خاطر آدمی می‌ماند. این زیبایی‌ها باعث می‌شوند که انسان به یاد وطن خود بیفتد و آن را با شوق و علاقه توصیف کند.

هوش مصنوعی: دیوانگی من مرا از مسیر اصلی‌ام دور کرده است؛ اگر هم بخواهم، نمی‌توانم صدای زنگ را به خوبی بشنوم. حتی اگر استخوان‌هایم در بیابان هم افتاده باشد، باز هم قابل شناسایی خواهد بود.

هوش مصنوعی: دل انسان مانند آینه‌ای است که تصاویر خورشید و ماه را در خود منعکس می‌کند. کسی که عشق و محبتش را در دل خود پنهان می‌کند، در واقع غم و اندوهش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از لذت تا پایان دنیا، به خاطر تاثیر تیغی که بر لب می‌گذارد، دل کسی که به خاطر نگاهش غمگین شده، آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: از خداوند غفلت نکن، زیرا می‌توان با مطالعه فلسفه افلاطون، درد عاشق را درمان کرد و راه حل‌هایی یافت. هر کسی که به عمق احساسات و عواطف عاشقان توجه کند، به درک واقعی می‌رسد و می‌تواند به آن‌ها کمک کند.