هوش مصنوعی: عشق و محبت تو در دل‌ها آشکار است، اما به‌طور کامل قابل مشاهده نیست؛ مانند تصویری که در آینه وجود دارد، ولی به خاطر شفافیت آینه، نمی‌توان آن را به‌راحتی دید.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و جذابیت چشمان تو در خلق و نمایش جهان به وضوح مشهود است. این نکته قابل توجه است که این جاذبه و زیبایی نه تنها به کلمات وابسته است، بلکه فراتر از آن است و عمق بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: فریاد که دلیل و ریشه混淋 دو دنیا در موی میان است و آن میان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: درد عشق تو آن‌قدر عمیق و متوجه است که به جان‌های زیادی رسیده است. این احساس و غم به لحاظ ارزش، هم گران‌بهاست و هم ارزشش کم نیست.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره تو نگاه می‌کنم، مثل این است که به خورشید نگاه کرده‌ام. از این مشاهده حیرت‌زده‌ام، چون نمی‌دانم که آیا واقعاً آنچه می‌بینم واقعی است یا نه.

هوش مصنوعی: ابرویش مانند کمان است، اما نمی‌توان آن را فقط به عنوان یک کمان توصیف کرد. من به کسی قربانی می‌شوم که ابرو دارد و در عین حال خود را نمی‌توان تنها به همان ابرو محدود کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از دل فشار و غم بیرون می‌جهد و سپس دوباره به حالت آرامش برمی‌گردد، این چشمه جریان دارد، اما در عین حال بی‌تحرک و ساکن نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو نیکی نکند و تو را به دردسر بیندازد، او فقط یک علامت از خود بر تو باقی می‌گذارد، اما آن نشان در واقعیت چیز دیگری نیست.