هوش مصنوعی: چرخ گردونه رنگ هر نوشیدنی که در جام ریخت، عشق او را آورد و در دهان من، که دیوانه‌ام کرد، ریخت.

هوش مصنوعی: پرنده‌ی روح به شکل زیبا و بی‌نهایت، بر روی خطوط و نشانه‌هایی که در هر جا ایجاد شده، پرواز می‌کند و در هر جایی که دانه‌ها و تله‌ها قرار گرفته، تجمع می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم او به دل ما آسیب زیادی زده است، ما می‌توانیم از غبار ذهن‌مان رنگ و حال و هوای صد ویرانه را نشان دهیم.

هوش مصنوعی: با یک نگاه می‌توان جان تازه‌ای به تنم بخشید؛ نگاهی جادویی که خونم را به هزاران قصه و افسانه تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: تخیل و احساسات عاشقانه را در نظر بگیر که پس از تجربه‌ی درد و رنج، هیچ نتیجه‌ای نداشت. این همه اشک که از غم پروانه ریخته شد، مانند موم شمعی است که در آتش سوخت.

هوش مصنوعی: نقطه زیبای لب بیشتر از همه چیز دل ما را می‌رباید، زیرا صیاد ماهرانه دانه را در دام خود قرار داده است.

هوش مصنوعی: نگاه دلچسب و سکرآور او مانند زخم عمیقی بر دل ما نشست و در پایان، قصاب بر درِ میخانه، خونِ ما را ریخت.