هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا که حال ما دوباره خراب است. باده‌ای برای ما بیاور که زیبایی‌اش همیشگی و جاودان است.

هوش مصنوعی: به من جامی بده تا با شادی و نشاطی که داریم، دست به دست هم زنیم. زیرا اعضای بدنم در این قفس خشک و بی‌حالت شده‌اند و پرهای من هم دیگر پرواز نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: ما در غم تو در طول روز و شب می‌گذرانیم، اما تو حتی به یاد ما هم نیستی.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا به سختی و غم عادت کرده‌ایم و مانند ما کسی پیدا نمی‌شود که به اینگونه زندگی کرده باشد. بنابراین، ای کسی که راحت و آسوده زندگی می‌کنی، بدان که ما تجربه‌ای منحصر به فرد داریم که نمی‌توان آن را با هیچ چیز دیگری مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ما هیچ قطره‌ای از چشمه‌سار نخورده‌ایم تا اینکه نهال ما در شیشه به خوبی دیده شود.

هوش مصنوعی: قصاب را صدا نزن، چرا که فریادهای تو و شلوغی ما به هیچ جا نمی‌رسد.