هوش مصنوعی: ما از ظلم زمان کمبود فرصتی نداریم، چون تو را داریم، از دشمنان چه نگرانی داریم؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر مشکلات و گرفتاری‌هایمان عادت کرده‌ایم که در هر جایی که برویم، دامی وجود ندارد، و بنابراین ما فرار از این شرایط را داریم.

هوش مصنوعی: نگران نباشید، ما با افتخار از نشانه‌های موفقیت و سرفرازی‌مان زیر این پرچم و چتر دفاع می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما تا زمانی که اشک توبه‌امان را داریم، از سوختن در آتش پشیمانی در امانیم. وقتی که هنوز چشم‌مان بینا است، هیچ چیزی نمی‌تواند ما را در معرض آسیب قرار دهد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، افرادی که خانه و زندگی‌شان را به دوش می‌کشند، به‌طور عمیق و ناگزیر با یکدیگر ارتباط دارند، مانند موج‌هایی که در دریا به هم می‌پیوندند و در آغوش یکدیگر قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم از عشق تو یک قطره از شراب داشته باشیم، به کفر گواهی می‌دهیم، اگر آرزوی جام جمشید (جامی که به انسان حیات و جلوه می‌بخشد) را داشته باشیم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که از کمک و محبت دوست بی‌نیاز شدیم، دیگر به مهربانی‌های کسانی که بخشنده هستند توجهی نخواهیم کرد.