هوش مصنوعی: محبت تو باعث شده که جانم به هدف تیر تو تبدیل شود و ابروی تو مانند کمانی شده که به سمت من نشانه گرفته است.

هوش مصنوعی: در باغ تو مانند بلبل حیران و شگفت‌زده‌ایم، چون تصویری از تو را نمی‌توانیم ببینیم و به همین دلیل چشمان‌مان را به تو دوخته‌ایم و زبان‌مان را نیز بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هیچ‌کس از حال دیگری خبر ندارد و حیرت‌زدگان نمی‌دانند که دیگران چه می‌کنند و در چه وضعیتی هستند.

هوش مصنوعی: خانهٔ زیبا را مانند یک آینه بدانید و آن را به عنوان مکانی موقتی و گذرا در نظر نگیرید.

هوش مصنوعی: از خوشی‌هایی که به ظاهر زیبا هستند بگذر، زیرا باغ زندگی پر از موانع و مشکلات است و راه رسیدن به هدف واقعی، سختی‌ها و رنج‌ها را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: صورت چه بر دوش می‌کشی در حالی که دل تو روشن نیست؟ بی‌آنکه آینه را باز کنی، به آن دانا نگریسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: با ناز و تکبر خود را خالی کن و این بار سنگین را بر دوش بکش.

هوش مصنوعی: وقتی که خود را در خدمت تو قرار می‌دهم، مانند زنی که کمرش را محکم بسته است، اگر تو در باغ به من جلوه‌گری کنی، سروی روان و زیبا در آنجا، همگان را به تحسین وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: قصاب دنیا به مانند کسی است که به دشمنی و نیرنگ در می‌کوشد و در آغوش زیبایی و سرسبزی بهار، فصل خزان را پنهان کرده است.