هوش مصنوعی: تا زمانی که نگاهم به آن چهره دل‌انگیز باشد، از آرزوهای این جهان و آن جهان بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: گاهی در اوج موفقیت و زمانی دیگر در حالت افول و زوال، همیشه نوری از چهره‌اش بر من تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه خطایی مرتکب شدم که خوشبختی‌ام از من دور شده و مانند دعای بی‌نتیجه هیچ تأثیری ندارد.

هوش مصنوعی: چشم زیبا و جذاب ساقی، مانند دانه‌های الماس در دل من تاثیر می‌گذارد و احساساتی عمیق ایجاد می‌کند. هر بار که او جام را می‌گرداند، حس می‌کنم که بر جانم اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر فشارها و سختی‌های زندگی مانند استخوانی شده‌ام که در زیر پای زمان خرد شده است. آیا نسیمی می‌آید تا من را از این وضعیت بیرون ببرد و از جایم بلند کند؟

هوش مصنوعی: روزها و شب‌ها مانند رشته‌ای از تسبیح به هم مرتبط هستند و عشق به یار دائم در ذهن من حضور دارد و در این مسیر، من در صد راه مختلف با یاد او روبرو می‌شوم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که حتی در دوری از زیبایی‌ها و رنگ‌های جذاب طبیعت، دل و احساس شاعر همچنان زنده و سرشار از شکرگزاری است. او به نوعی اشاره می‌کند که یک درخت خشک در دلش همیشه بارور و پربار است، یعنی درونی غنی و پر از احساس دارد که او را شاداب و زنده نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که نور شمع خاموش می‌شود، بازتاب چهره‌ات در آب شب‌ها تا صبح برایم روشنی می‌آورد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم سختی و رنج دیگری را تحمل کنم در حالی که سایه خطر و تهدید همواره بالای سرم قرار دارد؟