هوش مصنوعی: اگر آن شمعی که دل را روشن می‌کند با حالتی شاداب و سرخوش به دشت برود، کسی دیگری جز پروانه‌ی عاشقش را در آن دشت نخواهد دید.

هوش مصنوعی: هر جا که زیبایی و جمالی نمایان شود، آسمان نیز مانند آینه بازتاب می‌یابد. این زیبایی می‌تواند همانند خاکستر پروانه‌ای در دشت و صحرا، نشان از عاشقانه‌های زندگی و ناپایداری آن باشد.

هوش مصنوعی: در فضای محدود و پرهیاهوی شهر، برای عاشق احساس حبس و زندانی بودن را به ارمغان می‌آورد، در حالی که عشق به او آزادی و شادی را می‌بخشد، همچنان که دیوانه‌ای در دل صحرا برای خود زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: از سیل اشکم این جهان را ویران می‌کنم، و در دل این ویرانی به دنبال خودم می‌گردم.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن روزی نیاز نیست که تلاش کنیم، چرا که خداوند در ابتدا برای ما روزی را به طور آماده و فراوان از آب و دانه در دشت‌ها فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود هزاران گل، هر طرف از باغ پر از زیبایی و شکوفایی است. حتی در کنار هر خار، نشانه‌هایی از خوشی و شادی مانند خمخانه‌ها وجود دارد که در بیابان پراکنده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر عاشق دلیل و راهی برای خود نداشته باشد، نباید بی‌مورد و بهانه‌جویانه برای او داستان‌های طولانی و افسانه‌ای درباره‌ی عشق و مشکلاتش گفت.