قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن کس که ز یار خود بریدست منم</p></div>
<div class="m2"><p>آن کس که ز زهر غم چشیدست منم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن کس که مراد دل ندیدست منم</p></div>
<div class="m2"><p>وآن کس که ز دل بجان رسیدست منم</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

آن کس که ز یار خود بریدست منم
آن کس که ز زهر غم چشیدست منم
آن کس که مراد دل ندیدست منم
وآن کس که ز دل بجان رسیدست منم

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر حس تنهایی و اندوه عمیق شاعر است. او به کسی اشاره دارد که از محبوب خود جدا شده، درد و رنج عاطفی را چشیده و هرگز به آرزوهای قلبی‌اش نرسیده است. احساسات او نشان‌دهنده یأس و ناامیدی عمیق است.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: من همان کسی‌ام که از محبوب خود جدا شده‌ام و آن کس که تلخی غم را چشیده‌ام.

آن کس که ز یار خود بریدست منم

آن کس که ز زهر غم چشیدست منم

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که آرزوی دلش برآورده نشده و آن کسی که عشق و احساسات عمیق را تجربه کرده، من هستم.

آن کس که مراد دل ندیدست منم

وآن کس که ز دل بجان رسیدست منم

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده