قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما را ز عنایتش جمیلست جمال</p></div>
<div class="m2"><p>عالم همه تشنه اند و ما آب زلال</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما اهل کمالیم وز ما هر نفسی</p></div>
<div class="m2"><p>صدگونه تحیتست بر اهل کمال</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

ما را ز عنایتش جمیلست جمال
عالم همه تشنه اند و ما آب زلال
ما اهل کمالیم وز ما هر نفسی
صدگونه تحیتست بر اهل کمال

هوش مصنوعی: این شعر به بیان زیبایی و کمال انسان و ارتباط آن با عنایت الهی می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که ما از نعمت‌های وجود خود و زیبایی‌های روحانی بهره‌مندیم، در حالی که دیگران به دنبال این کمال هستند. همچنین، هر لحظه‌ای که از ما صادر می‌شود، برای اهل کمال ارزشی ویژه دارد و به نوعی تحیت و احترام به آنهاست.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: خداوند به ما لطف و زیبایی خاصی بخشیده است. همه موجودات در جهان در جست‌وجوی زیبایی و آب زلال هستند، اما ما خود این زیبایی و طراوت را داریم.

ما را ز عنایتش جمیلست جمال

عالم همه تشنه اند و ما آب زلال

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که به کمال رسیده‌ایم و هر نفسی که می‌کشیم، برای اهل کمال نشانه‌ای از احترام و تحیت است.

ما اهل کمالیم وز ما هر نفسی

صدگونه تحیتست بر اهل کمال

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده