قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای رفته به پای خود به جایی که مپرس</p></div>
<div class="m2"><p>وز دست خودی تو در بلایی که مپرس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از مس وجود خود دمی بیرون آی</p></div>
<div class="m2"><p>تا راه بری به کیمیایی که مپرس</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

ای رفته به پای خود به جایی که مپرس
وز دست خودی تو در بلایی که مپرس
از مس وجود خود دمی بیرون آی
تا راه بری به کیمیایی که مپرس

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شخصی اشاره می‌کند که بدون فکر و تأمل به جایی رفته است و از او می‌خواهد که از آنجا سؤال نکند. او همچنین به مشکلاتی که انسان خود به خود ایجاد می‌کند اشاره می‌کند و می‌گوید که بهتر است لحظه‌ای از خواب غفلت بیدار شود و به حقیقتی عمیق‌تر نگاه کند تا بتواند راهی به سمت کمال و جستجوی حقیقت پیدا کند.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: ای کسی که به انتخاب خود به جایی رفته‌ای که نباید بروی و اکنون در وضعیتی مشکل‌ساز گرفتار آمده‌ای، از خودت انتظار نداشته باش که توانایی خروج از این وضعیت را داشته باشی.

ای رفته به پای خود به جایی که مپرس

وز دست خودی تو در بلایی که مپرس

هوش مصنوعی: از وجود پست و ناپایدار خود اندکی فاصله بگیر، تا بتوانی به گنجی دست یابی که در موردش سوالی نکن.

از مس وجود خود دمی بیرون آی

تا راه بری به کیمیایی که مپرس

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده