قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شاه جهان،از تو نیاید آزار</p></div>
<div class="m2"><p>دانا دل و عالمی و بختت بیدار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر خاک درت فتاده ام زار و نزار</p></div>
<div class="m2"><p>از روی کرم ز روی خاکم بردار</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

ای شاه جهاناز تو نیاید آزار
دانا دل و عالمی و بختت بیدار
بر خاک درت فتاده ام زار و نزار
از روی کرم ز روی خاکم بردار

هوش مصنوعی: این شعر به تمجید از شاه و مقام و موقعیت او می‌پردازد. شاعر از شاه می‌خواهد که بخاطر کرم و بزرگواری‌اش به او توجه کند و از حالت زار و نزارش که بر خاک در شاه نشسته، او را برگیرد. شاعر همچنین به دانایی و بخت خوب شاه اشاره می‌کند و از او به عنوان کسی که آزار نمی رساند، یاد می‌کند.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: ای شاه جهان، از تو نخواهند آسیبی دانای دل و عالمی، و بخت تو در حال بیداری است.

ای شاه جهان،از تو نیاید آزار

دانا دل و عالمی و بختت بیدار

هوش مصنوعی: من در خاک درت افتاده‌ام و با حالتی اندوهناک و درمانده از تو می‌خواهم که با لطف و مهربانی‌ات، مرا از این حال رهایی ببخش و از روی زمین بلندم کن.

بر خاک درت فتاده ام زار و نزار

از روی کرم ز روی خاکم بردار

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده