قاسم انوار » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون باده بما داد،علی رغم حسود</p></div>
<div class="m2"><p>خوردیم،اگرصاف،اگر دردی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این باده ز بهر ماست،جز ما که خورد؟</p></div>
<div class="m2"><p>چون رسم شراب خانه بهر مابود</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷

چون باده بما دادعلی رغم حسود
خوردیماگرصافاگر دردی بود
این باده ز بهر ماستجز ما که خورد
چون رسم شراب خانه بهر مابود

هوش مصنوعی: شاعر در این مصراع به موضوع شراب و نوشیدن آن اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که باده (شراب) به او داده شده و با وجود حسادت دیگران، او آن را می‌نوشد. همچنین تأکید می‌کند که این شراب فقط برای او و دوستانش است و به نظر می‌رسد که نوشیدن آن در فضای شراب‌خانه به رسم معمول تبدیل شده است. در واقع، شاعر از لذت و خوشی ناشی از نوشیدن شراب سخن می‌گوید و به جمع دوستانه‌ای که این لحظات را با هم سپری می‌کنند، اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: وقتی نوشیدنی به ما دادند، با وجود حسادت دیگران، ما آن را نوشیدیم، چه صاف باشد و چه دردناک.

چون باده بما داد،علی رغم حسود

خوردیم،اگرصاف،اگر دردی بود

هوش مصنوعی: این شراب فقط برای ماست، پس چه کسی غیر از ما باید آن را بنوشد؟ چون به هر حال، این مجلس شراب‌خواری برای ما ترتیب داده شده است.

این باده ز بهر ماست،جز ما که خورد؟

چون رسم شراب خانه بهر مابود

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده