«صُمت» یا سکوت به معنای حفظ زبان

از گفتارهای بیهوده است.

انسان در همه‌ مراحل زندگی و نسبت

به همه‌ی اشخاص، باید مواظب

زبان خود باشد.

به تعبیر سعدی:

دو چیز طیره‌ی عقل است:

دم فرو بستن به‌وقت گفتن و گفتن به‌وقت خاموشی

مفهوم کامل‌تر: مالایغنی

«جوع» از نظر لغت به معنای گرسنگی است.

مراد از جوع،این نیست که

انسان باید همیشه گرسنه باشد،

بلکه انسان باید پرخور و شکم‌پرست نباشد.

مراد از «سَهَر»، شب‌‌زنده داری و سحرخیزی است.

«عزلت» دوری و کناره‌گیری از مجالس بیهوده

و بی‌‏نتیجه که از اخلاق انسانی بی‏‌بهره‌اند

و هم‌چنین کناره‌گیری از انسان‌هایی که باعث

بی‌حرمتی و تقلیل شخصیت است،می‌باشد...

«ذکر مداوم»

ذکر یونسیّه:

«لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ»[انبیاء87]

مهم‌تر از ذکر لفظی، «ذکر قلبی» است و

مقصود ذکر عملی و یاد آوردن خداوند است.

وزن شعر بالا «فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن » می باشد و «مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن » که آمده اشتباه است ‌.