هوش مصنوعی: دلم پر از درد و جانم سرشار از شوق و بی‌پروا است. در شب تاریک، شوقی در قلب من جاریست و حال و روزم به همراه دردها و آرزوهایم حالتی ناپایدار و نامطمئن دارد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که درمان دردهای خود چیست و در این فکر گم شده‌ام. بیا، ای ساقی، و آن شراب قرمز را بیاور.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که در مقابل تو قرار دارد. وقتی که تو بر آتش وجود من بدمی، من ذوب می‌شوم و جلوه‌ام را از دست می‌دهم. اما وقتی برپا هستم و در حضور تو می‌درخشم، هنوز هم استوار و ثابت خواهم ماند.

هوش مصنوعی: اگر آگاه باشی و در عین حال پنهان‌کاری کنی، از این موضوع دوری کن؛ چرا که در میان راه‌روها، نابینایی وجود دارد که از نزدیکی ما بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: اگر در این دریای بی‌پایان گوهر ارزشمندی پیدا کردی، آن را با تمام وجود حفظ کن و به کسی نگو.

هوش مصنوعی: بیا، ای دوست عزیز، بگو نام‌های انسانی را، چرا که می‌دانم تو راه علم نام‌ها را می‌دانی.

هوش مصنوعی: در مورد اصول دین و قوانین اسلامی با کسانی که آگاه و بیدارند صحبت کن و از عشق بی‌پایان بگو، ولی از بی‌خیالی و شجاعت مجنون‌ها دوری کن.

هوش مصنوعی: می‌گویی به من: نشانه‌ای از عالم معنا بگو، از کسانی که از حقیقت بی‌خبرند سؤال می‌کنی، اما خود نشانی از عدم نشانی‌ها را داری.

هوش مصنوعی: ای عشق بزرگ و سلطنتی، تو خود خلاصه و تفصیل حکمت هستی، تو قدرتی، و تو زیباتر از تمام زیبایی‌ها.

هوش مصنوعی: محمد را به مهمانی ببر، کنار سفره‌ی احسان، از جام مقدس شراب بنوش که یادآور آیه‌ای است که می‌گوید: "پاک و منزه است کسی که در یک شب بندگی‌اش را به سفر برد."

هوش مصنوعی: لطفاً چهره زیبا و دلنشینت را به من نشان بده، و گیسوانت را به زیبایی پخش کن، زیرا با بوی خوش او، باد بهشت را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر نشانه‌ای از قهر و غضب الهی ظاهر شود، باید دقت کنی. اگر کسی که به حقایق واقف است، احساس کند که او در بروز این قهر نقشی ندارد، این نشان‌دهنده‌ی عظمت و بزرگی آن مفهومی است که در پس این قهر وجود دارد.

هوش مصنوعی: ابتدا ذات پروردگار را درک کن، سپس اوصاف الهی را بشناس، زیرا این اوصاف نشانه‌هایی از همان ذات هستند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تمام وجود و کارهای عالم به شکل مداوم و با حکمت و قدرتی عظیم در حال تکوین و ظهور است. این زیبایی و شکوه، نشان‌دهنده‌ی علو و تعالی پروردگار است.

هوش مصنوعی: چه شگفت انگیز است که تو در زیبایی یکتا هستی! چقدر هماهنگ و زیبا به نظر می‌رسی! تو مانند پادشاهی پرنعمت و بی‌همتایی.

هوش مصنوعی: چهره زیبای او به قدری دل‌انگیز است که هر چیزی که درباره‌اش بگویم، تمام ذرات جهان به نشانه تصدیق می‌گویند: «ما شاهدش بودیم» و سپس «ما ایمان آوردیم».

هوش مصنوعی: هر لحظه همه چیز، از خورشید و ذرات ریز گرفته تا موجودات برتر و دانا، گواهی می‌دهند بر یگانگی و حقیقت وجودی او.

هوش مصنوعی: هر جا که رفتم، تو را شناختم و دیدم. چه نیکوکاری و چه احسانی از تو سراغ دارم، تویی که مانند ماه، جهان را زیبا می‌کنی.

هوش مصنوعی: عشق تو همچون دنیایی پر از شور و شوق است. دستانت به راستی اعجاب‌آور است و همه به عشق تو حیران و شگفت‌زده‌اند، چه تو حاکم باشی و چه دارای مقام والایی.

هوش مصنوعی: باید رفت و خوابید و داستان عشق را مخفی نگه داشت. کجا می‌توان درباره صفات او که هرگز شمارش‌پذیر نیستند، صحبت کرد؟

هوش مصنوعی: اگر یک جواهر درخشان از این دریا به دست آوری، پیش پادشاهی بزرگ مثل خسرو خاقان، به یک اندازه با خاک و زمین خواهی بود.

هوش مصنوعی: بیا، ای جان لطیف و نیکو، نوری که از ظهور حق می‌تابد را ببین و به صدای رازآلود آن پاسخ بده: «ما آماده‌ایم».

هوش مصنوعی: فرمان نده که مرا ببینی، زیرا از نهی شدن در دنیای معنی بترس؛ چرا که دل موسی در این وادی حیرت غرق شده است.

هوش مصنوعی: در دنیا افرادی زیادی وجود دارند که دعا می‌کنند و ذکرهای زیادی را می‌خوانند، اما ویژگی خاصی دعا وجود دارد که از نفس بلند و با عظمت علی گرفته شده است.

هوش مصنوعی: عزیزان با ارزش در تاریکی مرگ به سر می‌برند، اما تنها روح‌های پاک از این مسیر عبور می‌کنند.

هوش مصنوعی: به تو توصیه می‌کنم که اگر می‌خواهی از بندهایی که آزارت می‌دهد رهایی یابی، باید از مفهوم عبارت‌های «نه» و «جز» آگاه باشی.

هوش مصنوعی: تو در تاریکی‌های جسم خود گرفتار شده‌ای و اگر از این وضعیت راضی و خوشحال هستی، باید بگویی که اگر دینی و احساسی داری، نباید درد و غم خود را پنهان کنی.

هوش مصنوعی: عجب اینکه تو وابسته به جسم هستی، ولی در حقیقت وجودت به هیچ عنوان قابل تعریف نیست. با تو، ای دانا، چه بگویم؟ تو مانند آنهایی هستی که به عادات و رسم‌ها پایبندند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ظاهر آدم و حوا به روشنی قابل تشخیص است، اما در عمق و درک واقعی، نویسنده اشاره دارد که نباید تنها به آدم و حوا به عنوان نماد عقل و نفس کامل نگاه کنیم. به عبارت دیگر، فراتر از ظاهر، باید به مفاهیم عمیق‌تری توجه کرد.

هوش مصنوعی: اگر آگاه و بیدار باشی، خواهی دید که در قدرت خداوند هزاران آدم و حوا در حال ارتکاب زنا هستند.

هوش مصنوعی: ای احمد، پیامبر، تو نور مسجد و منبر هستی. تو آقا و سرور همه هستی و مقصود از تمام جستجوها و درخواست‌ها تویی.

هوش مصنوعی: آیین و قوانین از وجود تو مشخص گردید، راه و روش‌های روحانی بر ما روشن شد و حقیقت‌ها نمایان شدند. ای یاسین، ای طاها! تو ای کاش برکت بی‌نظیری هستی!

هوش مصنوعی: تو اساسی برای ایمان و بوجود آورنده آنی. تو منشأ زندگی و حیات هستی. تو سلطانی بی‌نهایت و جاودانه‌ای. تو هدف نهایی و دوردست ما هستی.

هوش مصنوعی: تو به دورترین هدف‌ها می‌رسید، و از نزدیک‌ترین نقاط هم به تو نزدیک می‌شوند. تمامی دردها و مشکلات بر تو سایه می‌افکنند، اما تو بی‌درد و خالصی، در حالی که همه ساحت‌ها و افراد دیگر می‌توانند صاف و ساده به نظر برسند، تو باطنی از پاکی و صفا داری.

هوش مصنوعی: هرگاه زهرِ کامل به تو نزدیک شود، تمام کمالات تو به اوج می‌رسد؛ فرقی نمی‌کند که تو در چه سطحی باشی، مثال کاملان تو را به یاد پشه‌ای می‌اندازد که در برابر پرنده‌ای بزرگ و افسانه‌ای مثل عنقا قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: بیا قاسم، درباره چه چیزی صحبت می‌کنی، چه چیزی را می‌خواهی، چه چیزی را دنبال می‌کنی؟ اگر امروز با او هستی، درباره‌ی فردا صحبت نکن.