هوش مصنوعی: از روشنایی چهره‌ات پیداست که زیبایی و شکوه به وضوح نمایان است و آن ویژگی خاصی که تو می‌دانی، در جبهه تو آشکار است.

هوش مصنوعی: دل من از خواب جهل و گمراهی بیدار شد و صدای بلبل، مرا از دنیای پرمعنا خبر داد.

هوش مصنوعی: به نزد من بیا که من احساس آزادی می‌کنم و به گستردگی جهان نگاه می‌کنم. درباره بهار صحبت نکن، زیرا من دچار غم و اندوهی هستم که به پاییز مرتبط است.

هوش مصنوعی: وقتی سخن حقی را شنیدی، باید همچون موم نرم و پذیرنده باشی و در برابر آن به هیچ وجه خود را بزرگ نکن و تکبر نداشته باشی، زیرا این کار نوعی کفر به معانی عمیق و واقعی است.

هوش مصنوعی: از داستان‌های تو، قصه‌های آغاز و انجام به روشنی آشکار می‌شود و از لطائف و دلالت‌های تو، رازهای پنهان نمایان می‌گردد.

هوش مصنوعی: مست عشق تو هستم و دل هزاران پاک‌نفس را درگیر درد و رنجی کرده‌ام که حاصل اشتیاق به توست. عشق تو زندگی مرا تحت‌الشعاع قرار داده و من در این معذبت و عاشقی غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر چهره زیبا و زلف‌های سیاهت، مرا از خودم بگیر، هر طور که می‌خواهی و هر صفتی که داری.

هوش مصنوعی: تو به مانند خورشید زندگی هستی و جان و جهان برای تو فدای می‌شوند. هزاران جان و جوانی به خاطر تو قربانی خواهد شد.

هوش مصنوعی: قاسم بیدل به خاطر زیبایی و نور چهره‌ی تو حیران و مبهوت شده است. او نمی‌داند چگونه می‌تواند احساساتش را بیان کند و چه بگوید. در واقع، او به قدری تحت تأثیر تو قرار گرفته که نمی‌تواند هیچ چیزی را با تو مقایسه کند.