هوش مصنوعی: خوشحال شدم که برای عشق و محبت، قلبم را به کسی سپردم. ما در دنیای او گرفتاریم و این دنیای عشق، پر از درد و داستان‌های بسیاری است.

هوش مصنوعی: از زلف او نمی‌دانم چه بگویم، او مانند شعلۀ آتش خانه را می‌سوزاند. و از چشم او هم نمی‌توانم حرفی بزنم، چون مانند می مستانه و سرخوشی مرا به خود مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: ما از جنس سیمرغ، که نماد کمال و معراج است، به زمین فرود آمده‌ایم و در پی یک مکان مقدس و باارزش برای آرامش و زندگی هستیم.

هوش مصنوعی: من به عشق و به زادگاه عشقم جانی تازه بخشیده‌ام و این دنیا را با شادی و خوشبختی پر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌دانی که در این دنیا چه چیزی وجود دارد که همیشگی است؟ نگاهی که همیشه باز باشد و درک کند، همیشه با زیبایی‌ها همراه است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به عشق دست یابی، باید خود را فراموش کنی و از وجود خود بگذری. تنها در این صورت است که می‌توانی لحظه‌ای از هستی‌ات رهایی یابی.

هوش مصنوعی: ای عاشق ظریف و سبکبال، در سایه عشق قرار بگیر و هرگز نشنیده باشی که کسی به این روشنی و claridad درباره عشق سخن بگوید.

هوش مصنوعی: اگر بگوید که دل را بده، دل را برای او فدای او می‌کنم؛ و اگر بگوید که جان را بده، جانم را به راحتی می‌دهم.

هوش مصنوعی: چشمانت را باز کن و با دقت نگاه کن، تا ببینی چگونه کاروانی از حقیقت در مسیر اتحاد در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: می‌گویند عشق را باید پنهان نگه‌داری، اما چگونه می‌توانم چیزی را که از عالم غیب می‌دانم، مخفی کنم؟

هوش مصنوعی: از قاسمی چه می‌پرسی؟ او انسانی رنج‌کشیده و بی‌نوای است که هر جا که باشد، چهره‌ای در برابر کسی دارد.