هوش مصنوعی: تو مانند عقل با تقوایی و مانند روحی عزیز و گرامی هستی، اما نمی‌توانم بفهمم که چه چیزی تو را به این جایگاه رسانده است.

هوش مصنوعی: دل و عقل من به خاطر عشق تو بسیار آشفته و ناتوان شده است. نمی‌دانم چه بگویم، فقط می‌خواهم هر جایی که تو می‌روی به سمت تو بروم.

هوش مصنوعی: تو هدف‌های بی‌نظیر دنیا هستی، این را مطمئن باش و پس از آن راه روشن را بشناس، اگر از کسانی هستی که در تشخیص درست و نادرست توانایی دارند.

هوش مصنوعی: هرچند که تو به شادی و نشئه‌ای، به راه خود برو که دوری از این مکان نه به خاطر پرستش خداوند، بلکه به خاطر سرافرازی و خوشی در زندگی است.

هوش مصنوعی: بیا به محفل شادی و خوشدلی، و به عشق نگاه کن. هزاران جان در شگفتی و حیرت‌اند، پس عقل معمولی چه جایگاهی دارد؟

هوش مصنوعی: تو از حال شادی و محبت بی‌خبر هستی و نمی‌دانی که مستی‌ات به خاطر نوشیدن باده شوق نیست، بلکه به خاطر خوردن جوز و مویز است.

هوش مصنوعی: من به عشق تو فکر می‌کنم و هر جا که بروم، احساس می‌کنم تو در کنارم نیستی. اما گفتن این موضوع باعث می‌شود که بگویم او نمی‌آید، چرا که تو بسیار زیرک و تندخو هستی.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاک من محبت و عشق بورزی، من هم از ذرات وجودم، هوای محبت و دوستی را به سمت تو نمایان می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر از خاک کوی تو قاسم (که به معنای قسم و سوگند است) به جانبی برود، باز هم هزار بار اگر خون من به خاک بریزی، هیچ تأثیری نخواهد داشت. من همیشه به یاد تو و در مسیر تو هستم.