هوش مصنوعی: ای ماه زیبا و باوقار، ای پادشاه خردمند، دلم چنان آشفتگی دارد که نمی‌دانم چه می‌گویم و عقل من از شدت علاقه دچار جنون شده است.

هوش مصنوعی: باز هم دچار شگفتی و سرمستی‌ام. ای جان و دل، دستم را بگیر، زیرا از این مستی و حیرانی، راهی به خانه نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: در خیابان عشق قرار دارم، به خاطر شیدایی تو دچار جنون شده‌ام و به شدت تحت تاثیر عشق تو هستم، دیگر چه نیازی به شراب و پیمانه دارم!

هوش مصنوعی: اگر در مکان‌های مقدس مانند کعبه و معبد، دل‌سپردهٔ دیدن کسی غیر از تو باشیم، همه یاد تو جادویی می‌شود و همه اندیشه‌ام دربارهٔ تو به داستانی خیال‌انگیز تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: بیا و چشمانت را روشنی ببخش، بیا و محیط زندگی‌ام را گل و گلشن کن. تو مانند شمعی هستی که زندگی را نورانی می‌کند و جان‌ها همه مانند پروانه به دور تو می‌چرخند.

هوش مصنوعی: وارد دنیای شگفتی‌ها شو و برای عظمت و نزدیکی به حقیقت، عادت فراموشی را کنار بگذار، چرا که می‌دانی چه ارزشمندی در درون خود داری.

هوش مصنوعی: امید قاسم مسکین به معشوقش همیشه این است که آن دلبر عزیزش را حتی به اندازه یک موی سر نیز ناراحت نکند.