هوش مصنوعی: ای ساقی، به من جامی پاک و زلال بده تا از حالت سرمستی و بی‌خیالی، از زهد و توبه که به آن گرفتار شده‌ام، رها شوم.

هوش مصنوعی: کمان ابرویش مانند تیری به سمت من پرتاب شد و از شوق تیر مژگانش به زمین افتادم و گفتم: جانم فدای تو!

هوش مصنوعی: از معشوق سؤال کردم که: کی به وصالت خواهم رسید! او با نگاهی تمسخرآمیز و لبخندی پاسخ داد: نه.

هوش مصنوعی: از نگرانی درد جدایی او، به اندازه‌ای نازک و شکننده شده‌ام که اگر روز وصال او را به یاد آورم، به طرز عجیبی پر احساس و سرزنده می‌شوم.

هوش مصنوعی: مجلس رندان پر از موسیقی و شادی است، زیرا کسانی که در آنجا هستند به حالت مستی و وحدت رسیده‌اند و توانایی تشخیص خوب و بد را ندارند. آن‌ها نمی‌دانند که در کنار خود چه زیبایی‌هایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: گاهی در شهر و گاهی در روستا سرگردان هستم. ای ساقی، می‌خوام که مانند گل ارغوان، شیرین و خوش‌بو باشی، چه در شهر باشی و چه در روستا.

هوش مصنوعی: رقبای همگی مست و سرخوش هستند، و در صبح زود وقتی که زمان شادمانی و میگساری است، بیا ای ساقی، با مهربانی بیشتری رفتار کن و بر چشمان قاسم قدم بگذار.