هوش مصنوعی: ای چشم تو در حالی که در شوخی و بازی روزگار می‌گذرانند، خط گویا و زیبایت به یادگار می‌ماند و چهره‌ات حسرت گل‌ها و گیاهان معطر را به دل می‌آورد.

هوش مصنوعی: از زیبایی چشم‌های نرگس‌گون و از زلف‌های درهم‌ریخته‌ات، دل‌ها شاد و سرمست هستند، در حالی که غمی عمیق جان‌ها را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: گفتم که خوب می‌دانم تو را توصیف کنم، او پاسخ داد: تو در داستان روح خود مانده‌ای و فقط ادعاهای عرفانی داری.

هوش مصنوعی: هرجا که بروم، چه در مسجد و چه در میخانه، همیشه از درد و اندوه تو گریه‌ها و ناله‌هایی می‌بینم و از شوق و عشق تو صداهایی شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتی: من تمام تیرهایم را به سمت تو پرتاب می‌کنم، ای کسی که به عهد خود وفادار نیست، خب، آن همه پیمان‌هایی که بستیم کجاست؟

هوش مصنوعی: از شدت شوق و محبت، دل و جانم را با سختی‌ها و دشواری‌های تو آرامش می‌دهی و با دردهای تو درمان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر شوق تو از وجود من می‌طلبی، شاید این به مانند گنجی است که خواستن آن برای سرکش‌ها و طمع‌کاران عادی است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که دل قاسم را با ظلم بسوزانی، اما دل او از اندازه‌ی بخشش‌ها و محبت‌ها به شدت شرمنده و خجالت‌زده شد.