هوش مصنوعی: هر صبح با ناله و زاری به باد پیغام می‌دهم تا حال و روز دل آن معشوقه‌ی زیبا را به او بگوید.

هوش مصنوعی: من در برابر درگاه او به خاک افتاده‌ام، مانند بندگانی که در آستانه ورود به بزرگی و نعمت‌ها هستند.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌هایم بر زمین بریزد به خاطر درد و غمش، در نهایت دل من به خاطر فریاد و دردش به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بر اساس دل، پایه‌ای از صبر بسازم، اما عشق او به شدت باعث ویرانی این پایه می‌شود.

هوش مصنوعی: هر زمان که درباره زیبایی آن لب صحبت می‌شود، من با ذوق و شوق به یاد آن افتاده و این یادگاری‌ها را با زبان شیرین و دلنشین تکرار می‌کنم.

هوش مصنوعی: از خانواده‌ی او صحبت می‌کند و می‌گوید، اگر او بخواهد، چشمانم می‌توانند نسب من را ثابت کنند، و این اشک‌های مردمی را که از چشمانم می‌ریزد، گواهی بر آن است.

هوش مصنوعی: چشم معشوقه‌اش که پر از شراب است، دل را دچار درد و رنج کرده و در میان خون و درد، هیچ رحم و رحمتی بر صیاد خود که دلی سیاه دارد، نداشت.