هوش مصنوعی: بوی خوشی از نسیم صبحگاهی به مشام می‌رسد که انسان را به فکر فرو می‌برد. این عطر چه عطری است؟ بوی مشک که معروف است این‌قدر دل‌انگیز نیست، بلکه عطر گیسوی اوست که همه چیز را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای آن است که درک و آگاهی از حقیقت عشق و زیبایی، همانند بازتاب نور در آینه، به ما امکان می‌دهد تا با تمام اجزای جهان ارتباط برقرار کنیم. محبت و عشق اصلی، سبب می‌شود که ما به عمق وجود خود و دیگران پی ببریم و از آنجا که محبوب ازلی و جاودانه است، این شناخت می‌تواند به ما بینش عمیق‌تری از جهان بدهد.

هوش مصنوعی: تمام آنچه در عالم وجود دارد برای ما مشخص و آشکار است. ما مانند آیینه‌ای هستیم که همه چیز را بازتاب می‌دهد. اگر آیینه وجود نداشت، چگونه می‌توانستیم شاهد و ناظر وجود چیزها باشیم؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که شراب با وجود ما ارتباط برقرار نکند، ما مست نخواهیم شد. مستی ناشی از وجود ماست، نه از جام و ظرف.

هوش مصنوعی: این سر در حد و اندازه‌ای نمی‌گنجد که بتوانم در برابر او سجده کنم، بنابراین سرم را به خاک افکنده‌ام. چه بیچاره‌ام، که از شرم محبوبم چنین کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از غم‌های قدیمی هرگز شکایت نمی‌کنم، زیرا تو در ساعات مختلف، همیشه با درد و غم مواجه‌ای.

هوش مصنوعی: خلاصه اینکه، فدای دوست کردن نشانه‌ای از بزرگترین سعادت و آرزویی است که آدمی می‌تواند در این دنیا و آن دنیا داشته باشد.