هوش مصنوعی: آه! افسوس که عمر من بی‌ثمر سپری شد و به خاطر غفلت‌های زیاد، بر من بسیار ظلم واقع شد.

هوش مصنوعی: من ارزش عمرم را درک نکردم و افسوس می‌خورم که این سرمایه گران‌بها را از دست دادم.

هوش مصنوعی: غفلت روزگارم را به باد داد، صدای درد و ناله‌ام را می‌زنم که این وضعیت را از دست ندهیم.

هوش مصنوعی: من به خاطر فکر نادرست خودم، به دستاوردی نرسیدم و به آرزوهای نفسانی‌ام دچار ناکامی و موانع شدم.

هوش مصنوعی: از این غم، تنها نتیجه‌ام آه و حسرت است و این حسرت، به شدت جانم را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در دل غم و اندوهی از جرم و گناه دارم، اما نمی‌دانم با که این داستان را بگویم؟ آه! آه!

هوش مصنوعی: این حسرتی که به دل دارم، از این است که سرم را خودم از تنم جدا کرده‌ام و با دستان خودم آن را به دست گرفته‌ام. افسوس بر این کار!

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ‌کس به من اعتبار و احترامی نداد، مثل خاکی که در مسیر باد است و به سادگی در حال از بین رفتن است، به خاطر وسوسه‌های شیطانی.

هوش مصنوعی: مرغ دل را دام دنیا گرفتار کرد و افکارم مشغول ماجرای عمر و زید شد.

هوش مصنوعی: من بد شدم و با افراد بد رابطه برقرار کردم، اختیار از دستم رفت و دل را به آن‌ها سپردم.

هوش مصنوعی: من چه کاری را که انجام دادم، وقتی رفتار زشت و ناپسند اهل ناقوس (که به معنای افرادی است که فقط به صدا و عناوین اهمیت می‌دهند) از کجا می‌تواند مورد پسند قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: آنچه من انجام داده‌ام، از نظر مردم روم و چین، ناپسند و اشتباه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که در زبان عربی، برخی اقوال و داستان‌ها وجود دارد که ممکن است در زبان فارسی نیز به نوعی دیگر بیان شوند. به عبارت دیگر، مفاهیم و احوالات عمیق انسانی ممکن است در فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف، به شکل‌هایی متفاوت اما با همین عمق و احساس بیان شوند.

هوش مصنوعی: مشرق و مغرب به خاطر مومنان، از شرم و عیب می‌زنند و همچنین ناشی‌گری و بی‌احترامی گبرها و تتارها.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من گناهی نسبت دهد، بدتر از این گناه در دنیا چه چیز می‌تواند وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: مدتی از یاد خدا غافل ماندم و در نتیجه، به پیری و بیهودگی رسیدم.

هوش مصنوعی: چون من هیچ کار خیری نکردم، امروز کار خود را به باد می‌دهم و روزگارم تباه می‌شود.

هوش مصنوعی: راستی که هیچ‌کس در خراسان و عراق به پای من در مخالفت نمی‌رسد و چنین فرد عاقلی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این زن به قدری جذاب و زیباست که من را به طور کامل تحت تاثیر قرار داده است و باعث می‌شود که از خود بی‌خود شوم. در واقع، شرمندگی مردانگی و رفتارهای اجتماعی‌ام در برابر او مرا به دردسر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر نسب من به حسین (علیه‌السلام) برسد، حتی اگر از حجاز نباشم، تدبیرم جز سوز و گداز نیست.

هوش مصنوعی: من کعبه را به جایگاه خودم تبدیل کردم و از روی بی‌خود بودن نتوانستم تفاوت خوبی و بدی را درک کنم.

هوش مصنوعی: من به مقام و جایگاه بلندی رسیده‌ام و زندگی ام را به دور از باورهای متعارف کرده‌ام و به نوعی، خود را از قید و بندهایی که بر جامعه حاکم است، آزاد کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به جایی رفتم که شلوغی و آشفتگی حاکم است و در میان این بی‌نظمی، راهی شگفت‌انگیز یافته‌ام.

هوش مصنوعی: من به قسیس و رهبان خدمت کرده‌ام، مانند صد بار که به آن درویش خیر خواهی کردم.

هوش مصنوعی: من در زندگی‌ام بارها در برابر بت و نمادهای آن سر تسلیم فرود آورده‌ام و گویی به آنها عبادت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در طول روز و شب در مکان‌های مذهبی و عبادتگاه‌ها زندگی کرده‌ام، اما در عین حال به پرورش و نگهداری حیواناتی مانند خوک و سگ پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: من بارها پند و نصایح پدر را دریافت کرده‌ام و به آن‌ها گوش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من زنجیری از آهن به پای او بستم، ولی او با خرد و هوش خود، هرگز نتوانسته آزادانه زندگی کند؟

هوش مصنوعی: سال‌ها به خاطر درد و رنجی که داشت، از او مراقبت می‌کردم و فکر می‌کردم او دزد است.

هوش مصنوعی: من تاج افتخار را از سرش برداشتم و لباس سیاهی را بر تنش پوشاندم.

هوش مصنوعی: مادر به خاطر ظلمی که من به او کردم، بی‌نصیب ماند و از زیبایی و مقام خودش که باید برخوردار می‌شد، محروم شد.

هوش مصنوعی: از آنجا که به دلیل ظلم و ستم دچار مشکل شده‌ام، باید از آبرو و اعتبار خودم محافظت کنم. من که تاجدار و با افتخار بودم، اکنون به خاطر این رنج و درد به خاک افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من او را از بهشت به دنیای زیرین آوردم و از پارچه‌ای که روی خود داشت، برایش پیراهنی درست کردم.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه چهره‌اش را ببینی که چقدر زیباست، باید بگویی که مانند ماهی در تاریکی گلخانه‌اش درخشان است و موهایش سیاه و دلربا است.

هوش مصنوعی: اگر قبلاً منعم و قدرتمند بودم، هزاران نفر از من به عنوان بنده و آزاد وجود داشتند.

هوش مصنوعی: درویش به خاطر ظلم و ستمی که بر او رفته، دچار مشکلات و دردسرهای زیادی شده است و این دردها قلبش را می‌فشارد و می‌آزارد.

هوش مصنوعی: قبل از این، تو با زیبایی‌ها و نعمت‌های فراوانی مانند شیر و شکر، در جام طلا زندگی می‌کردی.

هوش مصنوعی: در این اتاق که بوی دلگیری دارد، من به خاطر اندوه خود به طور مداوم از جامی پر از درد و غم می‌نوشم.

هوش مصنوعی: من بر برادرم ظلم زیادی کرده‌ام، اما در حقیقت بر خودم ظلم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در زندگی و مرگ، صفات او را در جسم و خونش، به نوعی در درون خود گنجانده‌ام.

هوش مصنوعی: من تلاش کردم که نامسلمانان تاتار، افرادی با ایمان را حقیر و ذلیل کنند.

هوش مصنوعی: من با دل‌باختگانم به‌گونه‌ای رفتار کرده‌ام که ناراحت و آزرده شوند و در عوض، کسانی را که خوشایند نیستند، پرورش داده‌ام.

هوش مصنوعی: بلبل و قمری را از باغ آشیانم بیرون کردم و به دیار دیگر فرستادم.

هوش مصنوعی: من شاخ و برگ درخت تینه را با تیغ بریدم و ریشه زیتون را پرورش دادم، اما افسوس!

هوش مصنوعی: در تلاش برای دستیابی به زیبایی‌ها، به من چنان آسیب زدند که متوجه نشدم زیبایی و زشتی در کنار هم وجود دارند.

هوش مصنوعی: به خاطر کارهای زشت و ناپسندی که انجام داده‌ام، شایسته‌ام که مورد تنبیه شدید قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: آرزوها ابتدا جذاب و شیرین به نظر می‌رسند، اما در واقع می‌توانند به ما آسیب برسانند و خطرناک باشند.

هوش مصنوعی: هر چه من بر خود کردم را برای خودم مجاز می‌دانم، حتی اگر مرا بسوزانند تا چیزی از من باقی نماند.

هوش مصنوعی: غول بی‌خبری باعث شده که تمام وسایل و امکانات من بر اثر آتش غم بسوزد و در حال حاضر چیزی از آن‌ها باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من با دست خود به کارهای ناپسند و نادانسته آسیب زدم، حالا به چه کسی باید شکایت کنم یا از چه کسی گله کنم؟

هوش مصنوعی: من در امور خود ناتوان و گیج هستم و بسیار در صدمه و ناراحتی به سر می‌برم، اما به خاطر درد و رنج خودم تحت فشار هستم.

هوش مصنوعی: با وجود تمام کارهای نادرستی که انجام دادم، در نهایت خداوند راهی را برای من به سوی آرامش و سلامت نشان داد.

هوش مصنوعی: من لباس مخالفت را از تن بیرون آوردم و از دانش عرفانی‌ام پیراهنی به تن کردم.

هوش مصنوعی: محبت و مهربانی او باعث شد که ذلت و ناتوانی‌ام را بپذیرم و همچنین از زیبایی و جذابیتش تاجی بر سرم بگذارد.

هوش مصنوعی: با مهربانی و محبت سلطان بایزید، دوباره به مسیر و راه او برگشتم.

هوش مصنوعی: محبت و لطف خداوند حتی به کسانی که به او کافر هستند نیز می‌رسد و باعث می‌شود که آنان نیز به درک و فهم عمیقی از اسرار وجودی برسند، حتی اگر سال‌ها در نادانی و کفر باقی مانده باشند.

هوش مصنوعی: اگر نور خورشید به دیو برسد، او را به گونه‌ای می‌چرخاند که لذت‌بخش‌تر از ناز و زیبایی حورهای بهشتی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی پیوندی عمیق و پایدار با آتش دوزخ پیدا کند، برای او آنجا به منزله‌ای همیشگی و ابدی خواهد بود، مانند بهشت برین.

هوش مصنوعی: خاموشی‌ام از آن است که نمی‌توانم زیبایی‌های الطافش را به درستی بیان کنم، زیرا چنین لطفی در کلام نمی‌گنجد.