هوش مصنوعی: در تبریز، زیبایی وجود داشت که بسیار دلنشین و نیکو بود و به عنوان یک شخصیت برجسته شناخته می‌شد.

هوش مصنوعی: سرو بلند بوستان به زیبایی او حسودی می‌کند و آفتاب آسمان نیز در برابر زیبایی‌اش خاموش و بی‌صداست.

هوش مصنوعی: چشم زیبایش نشانه‌ای از خوبی و زیبایی در زلف‌های شگفت‌انگیزش است که نماد سلطنت زیبایی به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: از روی لطف و رحمت بی‌پایان خداوند بزرگ، او صفات کمال خود را به انسان داده است.

هوش مصنوعی: در نزدیکی او، شخصی از نسل سید حضور دارد که دلش به خاطر رنج و غم دچار درد و ناخوشی است.

هوش مصنوعی: درد و رنج من، ناامیدی و بی‌قراری ناشی از عشق است، و من از خودم بی‌خبر شده‌ام.

هوش مصنوعی: در روز و شب به طور مداوم به دور از او در حال گشت و گذار بودی، در حالی که در دردی عمیق و سوز و تب به سر می‌بردی.

هوش مصنوعی: هر کسی را که یک بار دیده‌ای، به عنوان احترام و ارادت، در نظر خود او را با ارزش و بلندمرتبه تصور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی از کسی درباره حال و روزش می‌پرسی، او با گفتن یک مثال به تو پاسخ می‌دهد و در عین حال، با خوشحالی اشک شوق می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هر کس که معشوق ما را دیده باشد، مانند کسی است که ماری را دیده است.

هوش مصنوعی: در میان مردم، حال او را به وضوح نشان داد؛ با آهی سرد، اشکی گرم و صورتی زرد.

هوش مصنوعی: نصیحت کردن او برای قبایل مختلف هیچ نفعی نداشت، چون سودش از بخشی کوچک بسیار ناچیز بود.

هوش مصنوعی: آن یکی به او گفت: ای جان پاک و نیک! آیا این معنا به مقام و عزت آسیب می‌زند؟

هوش مصنوعی: او گفت: عشق و بزرگی در سایهٔ شاه وجود ندارد؛ اگر شاه به کوی ما بیاید، در واقع فقط یک گداست.

هوش مصنوعی: آن دیگری به او گفت: تو در حال بی‌خبری هستی و زمان یادگیری است و هنوز نادانی.

هوش مصنوعی: او گفت: دل من یک لحظه بدون یاد او آرام نمی‌گیرد و این تنها به خاطر اوست که از هر دو دنیا به من رسیده است.

هوش مصنوعی: هر فردی که عاشق نشده باشد، نادان است، حتی اگر دانش زیادی در جهان داشته باشد.

هوش مصنوعی: کسی که محبت را درک کرده باشد، به واسطه آن به شناخت و آگاهی می‌رسد و می‌داند چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد.

هوش مصنوعی: او به دیگری گفت: تو هنوز بچه‌ای و چطور می‌توانی ادعای عشق و درد و رنج داشته باشی؟

هوش مصنوعی: او گفت: هر کسی که عشق و درد را تجربه نکرده باشد، نزد مردان به عنوان یک انسان کامل و با ارزش شناخته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر چند سال‌های عمر او به صد یا حتی هزار برسد، اما او در نظر مردان بزرگ مانند یک کودک شیرخوار است.

هوش مصنوعی: او به او گفت: «بدنامی نکن و به حرف‌های بزرگترها گوش کن، بی‌تجربه نباش.»

هوش مصنوعی: در پاسخ گفت، کودک نابغه: ای که از نظر ظاهری پیر هستی، اما در درون جوانی.

هوش مصنوعی: عشق، در این دنیای پر فراز و نشیب، به جایی رسیده که نام نیک و خوب را هرگز مشاهده نکرده‌ای؟

هوش مصنوعی: آن شخص دیگر گفت: آن دختر ترک که از سرزمین ختا آمده است، هرچند که ظاهری زیبا دارد، اما بی‌وفا و غیرقابل‌اعتماد است.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان حسرت و غم ناشی از برتری و بی‌رحمی شخصی اشاره دارد. گویا فردی با رفتار تند و خشن خود باعث آسیب و درد دیگری شده و ناگهان همه چیز به یک باره تغییر کرده و فرد آسیب‌دیده تحت فشار و ضربه قرار گرفته است. در واقع، این شعر نشان‌دهنده عواقب ناشی از رفتارهای ناگهان و بی‌رحمانه است.

هوش مصنوعی: او گفت: خداوند می‌داند که من در هر نماز با دلپر درد و نیاز از او درخواست می‌کنم.

هوش مصنوعی: همیشه عشق معشوق زنده است، اما آیا ممکن است کسی مثل من که این خوشبختی را دارد، باقی بماند؟

هوش مصنوعی: وقتی دیدند که او در معرکه عشق، صاحب درک و فهم نیست، متوجه شدند که راهش دشوار و پرچالش خواهد بود.

هوش مصنوعی: همه به سمت خود برگشتند و او را تنها گذاشتند. اکنون او با دلِ خسته و دردهایش تنهاست.

هوش مصنوعی: دور کوی محبوب می‌گشتی و به خاطر غم‌های دنیا و آخرت آسوده بودی.

هوش مصنوعی: در محله محبوب، گروهی بودند که با بدبینی به عشق و محبت نگاه می‌کردند و در عین حال ادعای عشق به محبوب را نیز داشتند.

هوش مصنوعی: عاشق زبون را در میان مشکلات و سختی‌ها گرفتار کردند.

هوش مصنوعی: وقتی آن کار ناپسند را از سوی آن گروه ضعیف‌نفس دید، در غیرت و غیرت‌پرستی خود در را بست.

هوش مصنوعی: غرور و غیرت او مانند دامن یک زن وحشی و پرشور است که به شدت از چیزی دفاع می‌کند، همچون شیر که به دنبال شکارش می‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی نتوانستند کاری انجام دهند، به این واقعیت اعتراف کردند که این عمل به دست آن‌ها نیست.

هوش مصنوعی: همه با ناراحتی و ظرافت نشسته بودند و داستانی را با دل‌سوخته‌ای روایت کردند.

هوش مصنوعی: ای کسی که به شهوات و خواسته‌های نفسانی خود اسیر شده‌ای، چرا باعث بدنامی دیگران می‌شوی؟

هوش مصنوعی: گفته‌ای که در حضور مردم می‌گویی: من به شدت فلان شخص را دوست دارم.

هوش مصنوعی: گفت: حتی اگر دل من به او گرم باشد، چه اشکالی دارد؟ در میان دوستان، آیا کسی می‌تواند بگوید که او دشمن من است؟

هوش مصنوعی: من عاشق هستم و عابری در عشق، نه کسی که فقط به دنبال لذت‌های زودگذر باشد. هر کس که به حقیقت عشق پی ببرد، از خواسته‌های نفسانی و مادی خود فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من در آنجا حضور داشتم که ناگهان شخصی آشوب‌گر و فتنه‌انگیز وارد شد.

هوش مصنوعی: آنکه باعث تمام جنگ‌هاست، او خود دلیل این نابسامانی است و غم‌هایش، موجب درد و رنج تمام جهانیان شده است.

هوش مصنوعی: دختر زیبا مانند ابرهای فصل بهار اشک می‌ریخت. به او گفتم: ای عزیزم، دلیل این گریه چه چیزی است؟

هوش مصنوعی: او گفت: من در دل غم و ناراحتی دارم و عجب که با تو داستانی دشوار را در میان بگذارم.

هوش مصنوعی: سال‌ها گذشت و هیچ‌کس مانند من نشانه‌ای از یک حوری زیبا و با اصالت در دنیا نشان نداده است.

هوش مصنوعی: من مانند یوسف در مصر هستم، اما در تبریز هیچ‌کس مانند زلیخا وجود ندارد که به من عشق ورزد. آه!

هوش مصنوعی: این همه وسایل و امکانات برای محبوبم فراهم شده، اما در کل تبریز، یک عاشق واقعی پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای یوسف، که مانند عیسی نفس می‌کشی، من از هیچ‌کس داستانی شگفت‌انگیزتر از این نشنیده‌ام.

هوش مصنوعی: مردم جهان، چه مرد و چه زن، از داستان‌های تو شگفت‌زده و حیرت‌زده‌اند و این داستان‌ها به خاطر دستان تو به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: شهر تبریز هم از جوانان و هم از بزرگ‌ترها تو را دوست دارند، ای زیبا روی.

هوش مصنوعی: من در این موضوع نمی‌توانم صادق باشم، زیرا می‌بینم که جهان در عشق تو غرق است.

هوش مصنوعی: در پاسخم گفت که سرو زیبای تن: بله، عاشقند، اما عشق‌شان به خودشان است.

هوش مصنوعی: همه دوستان برای خودشان به ما توجه دارند و در مسیر دوستی، این محبت بسیار شیرین و لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: آنکه برای ما اهمیت قائل است و به فکر ماست، کجا می‌تواند باشد؟ لحظه‌ای خوش برای تو آرزو می‌کنم که برای ما نیز خوشایند است.

هوش مصنوعی: هر کس که با خودش درگیری داشته باشد، نمی‌تواند عاشق باشد و در حقیقت، باید خود را کنترل کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از وجود خود راضی نباشد، نمی‌تواند به خوشبختی و وصل معشوق دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: عشق حقیقی نه در ظاهر و شکل خودش را نشان می‌دهد و نه در تضادهایی مانند صلح و جنگ. در واقع، در مسیر عشق، این مسائل معنایی ندارند.

هوش مصنوعی: زمانی که عاشق واقعی شدی، متوجه می‌شوی که عشق بدون فایده مشابه فنا و زوال یار است و ناپایدار می‌باشد.

هوش مصنوعی: عاشقانی که از خودشان بی‌خیال‌اند و در عشق کمتر از پروانه نیستند.