هوش مصنوعی: این جمله به توصیف یک پرنده خوشبخت و خوب بخت اشاره دارد که نماد روح انسانی و مظهر دوستی و محبت الهی است.

هوش مصنوعی: وقتی که موجودی از دنیای بالاتر پا به این دنیای محدود می‌گذارد، به خاطر این ورود ناگزیر به حبس و محدودیت دچار می‌شود و این واقعا تاسف‌آور است.

هوش مصنوعی: در یک خاکدان، موجودی وحشت‌زده زندگی می‌کرد که به یاد دیاری کهن و قدیمی غمگین بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در زمان ظهور اتفاقاتی می‌افتد که حتی ناپختگی و نادانی یک کودک هم می‌تواند باعث بروز تنفر و نارضایتی شود. به عبارت دیگر، در آن زمان شرایطی فراهم می‌شود که واکنش‌های منفی نسبت به چیزهایی که قابل قبول نیستند، نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: دست بر سر گذاشته و با حسرت به زانو نشسته‌ام. از غم او هر دو بازویم را در دو طرف بدنم محکم نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان از مادر جدا می‌شود، از درد جدایی به گریه و اندوه می‌افتد.

هوش مصنوعی: این همه تأثیر ناشی از غم و اندوهی است که در دل داریم، و ناشی از درد جدایی زیبایی‌های روحانی است.

هوش مصنوعی: قبل از این، در چشیدن دیدار معشوق غرق شده بود و از وصل او بهره‌مند بود.

هوش مصنوعی: در این زمان که دوری یار را تجربه می‌کنم، درد فراق او را بیشتر احساس می‌کنم و این دوری برایم بسیار سخت و غیرقابل تحمل است.