هوش مصنوعی: در میدان جنگ، پهلوانی که توانایی‌اش تنها در ظاهر بود، با بلند کردن دامن خود، به مبارزه پرداخت و گرد و غبار را برپا کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: سلاح من را از نزدیک نگاه کنید، زیرا من چندین نابرابری را در جنگ تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که مانند پارچه‌ای با کیفیت و ارزشمند، با افتخار و سربلندی در جمع دیگران حضور دارم و وقتی جمع می‌شویم، به زیبایی در کنار یکدیگر قرار می‌گیریم.

هوش مصنوعی: در آن مکان، به جمع آنان نزدیکی پیدا می‌کنم و در تعاملات و فعالیت‌هایشان شرکت می‌کنم و با آرامش و لطافت در کنارشان می‌باشم.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که حتی در دل جنگل، خواب را فراموش نمی‌کنم و سرمای سخت نمی‌تواند مرا از پا درآورد.

هوش مصنوعی: بخشی از زندگی من به شکلی خوشایند و پربار است، مانند درختی که سرسبز و با بال‌های زیبا و شاداب رشد کرده است.

هوش مصنوعی: زندگی من مانند میکی است که در دست تقدیر قرار گرفته و به سرنوشتم شکل می‌دهد.

هوش مصنوعی: زنانی که در میهمانی یا مجالس به زیبایی و آرایش می‌پردازند، وقتی از من و زیبایی من می‌خوانند، احساس ضعف و بی‌خودی می‌کنند.

هوش مصنوعی: کسی که ضربه‌ای کاری به مغز او زد، به شکلی که تمام وجودش را تحت تأثیر قرار داد و تبعات آن به وضوح در همه قسمتها و رفتارهایش مشخص شد.

هوش مصنوعی: وقتی او را با آن حال و وضع دید، از شدت احساسش به گریه افتاد و ناله کرد.

هوش مصنوعی: یک ریسمان به دور گردنش بوده که پاره شده و لباسش به خاطر آن جر خورده و خراب شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به یک گفتگوی بین دو شخص اشاره دارد. یکی از آن‌ها از دیگری می‌خواهد تا لباس تیره بر تن کند و به او می‌گوید که ای کسی که به من پشت گرم هستی. به عبارتی، این جمله به نوعی احترام و اطمینان را به دیگر شخص منتقل می‌کند و نشان می‌دهد که او به حمایت و دوستی او اعتقاد دارد.

هوش مصنوعی: حالا کار پارچه‌های بی‌کیفیت به خاطر وجود تو دست‌نخورده و ناتمام مانده است.

هوش مصنوعی: چرا دل بر تو نسوخت و غمگین نشد، در حالی که این عمل ناگوار به جانت آسیب رسانده است؟

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نمد نمی‌تواند به اندازه‌ای که انتظار می‌رود، نشان‌دهنده‌ی زیبایی و سفیدی پوست خرس باشد. به عبارت دیگر، از یک چیز نمی‌توان تمام زیبایی‌ها یا ویژگی‌های مثبت آن را انتظار داشت و ممکن است در بسیاری از موارد ناامید کننده باشد.

هوش مصنوعی: مربع دور قبرش باقی می‌ماند، اگرچه صوفیانی از دنیای بیرون بیایند و هر چه تلاش کنند، نمی‌توانند به آن متصل شوند.

هوش مصنوعی: در گرما و شدت درد، به شدت می‌نالد و اشک می‌ریزد. به خاطر غم و اندوه، احساس می‌کند که به کارش نمی‌آید و غم و دردش به او آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: مردی را که به خاطر عین البقر (چشم بروجردی) به هم افتاد و بدشمنی به او چشم زخم زده، سرانجام به مرگ و گور دچار شد.