هوش مصنوعی: بیا و بنشین که زندگی، مانند قصری با پایه‌های سست است. بیا باده بنوشیم، چون برای عمرمان، تنها همین لحظات باقی‌مانده است و آنچه داریم، به سرعت در حال از بین رفتن است.

هوش مصنوعی: جبه‌ای که از کرباس ساخته شده، به دلیل ضعیف بودنش، نمی‌تواند دوام بیاورد. بنابراین، باید پارچه‌ای محکم‌تر مثل صوف بپوشیم، زیرا پایه‌ای که از پنبه درست شده، در معرض خطر است و به راحتی خراب می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که نتواند قفل آرزوهایش را باز کند و به خواسته‌هایش دست یابد، هیچ گاه به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: تعجب نکن که این شخص که مقام بلند و والایی دارد، به چنین فردی تن داده است؛ زیرا این زن به مانند عروسی است که مورد توجه و خواستگاری هزاران مرد قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: چرا خاکی که در عین سادگی و خاکساری است باید حسادت کند به کسی که پوشاک و زیورهای زینتی همچون سمور و طلا دارد، وقتی که خداوند این ثروت را به او داده است؟

هوش مصنوعی: عبا و عمامه‌ام به زمین افتاده و از فرط نگرانی از خودم می‌پرسم که چه به سرم آمده است، اما تو هم بی‌حال به نظر می‌رسی و از تو می‌پرسم که چه بر سر تو آمده است.

هوش مصنوعی: کسی که در زحمت و کار سخت قرار دارد، از حال و روز خود راضی و شاداب است، زیرا در میان همکارانش احساس خوشی می‌کند و از جان و دل کار می‌کند.