هوش مصنوعی: با اینکه سال‌هاست که روی دوست را نمی‌بینیم، اما هنوز امید دیدن و وصال او در دل ما زنده است.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم تا افکار و خیال‌هایم را که از عمق وجودم سرچشمه می‌گیرد، درک کنم و از پیچیدگی‌ها و وضعیت‌های فعلی زندگی‌ام آگاه شوم.

هوش مصنوعی: من با پارچه‌های پاره و وصله‌دار، لباس تو را دوخته‌ام و هنوز هم امیدوارم که به وصال و دیدار تو برسم.

هوش مصنوعی: هر هفته لباس‌های من در گازر می‌آید، اما هنوز کارم به دوختن لباس توسط خیاط نمی‌رسد و شاید سال‌ها طول بکشد.

هوش مصنوعی: به چکمه‌های رنگی و زیبا که مانند گل هستند و درون آن پر از ناامیدی و غم‌ها را مشاهده کن.

هوش مصنوعی: آیا آیا موهای زیبا و بلند شاهد عالی‌قدر را که همانند گلی دلربا و جذاب است، با چه زحمت و کمالی آرایش می‌کنند مشاطه‌گران؟

هوش مصنوعی: برای اینکه نور پنبه بتواند فتیله‌ات را بسوزاند، باید آن را از جایی دورتر بکشی و فشار بدهی، مانند داستان‌ها و حکایت‌های شمالی.

هوش مصنوعی: دستت را به دامن پوشش تمیز نمال، زیرا اگر این کار را بکنی، دستمال‌ها خراب و کثیف می‌شوند.

هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند تغییر و تحول در اوضاع و شرایط زندگی اشاره دارد. نویسنده با استفاده از تلمیحات خاص، به نوعی بازی با واژه‌ها و تصاویری می‌پردازد که نشان‌دهنده‌ی درک عمیق او از جهان و حوادث آن است. در واقع، او به نوعی تأکید می‌کند که با وجود تنوع و گوناگونی در زندگی، تغییرات و زوال‌ها همواره وجود دارند و این روند بخشی از طبیعی‌ترین جنبه‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: از پارچه‌های زیبا و لطیف، قاری همچون عروسی در باغ با زیبایی و ویژگی‌های خاص خود تأثیر و جذابیتی ایجاد کرده است.