هوش مصنوعی: دل ما نتوانست دوری از خاک کوی محبوب را تحمل کند، زیرا این کوی با لطافت خود، از زحمات جان ما سیراب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چون لباس نازکی که بر تن دارد، نتوانست با زیبایی و درخشش چهره ماه رقابت کند، و نور چهره‌اش از تابش زعفران برنتافت.

هوش مصنوعی: وقتی جامه‌ی من زیر سوزن کوبیده شد و به زمین افتاد، آن‌قدر از شدت ناراحتی دلم شکسته و صدای تیرها را نشنیدم.

هوش مصنوعی: فرش بافته شده از پوست حیوانات مختلف، به زیبایی و نرمی آمده است و در این عالم کوچک، حکمرانی دو سلطان نمی‌تواند دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی از مقام بالاتری داستانی در مورد شخصیتی بزرگ و با مقام بیان کرده است، اما سخنان بی‌ترتیب و نامنسجم را نمی‌پسندد و نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که بار سنگینی بر دوش کشیده می‌شود، باید گفت که این جامه به‌خاطر نازکی‌اش نمی‌تواند فشار بار را تحمل کند و به همین دلیل دیگر نمی‌تواند به درستی روی بدن بماند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برخی از چیزها که از پوشیدن و تکرار مکرر به وجود می‌آیند، به نوعی به زنگار و فرسودگی دچار می‌شوند. به عنوان مثال، اگر شما آستین یک لباس را بالا بزنید و آن را مورد توجه قرار دهید، در عوض، دامن آن لباس دیگر به خوبی حفظ نمی‌شود و از آن غافل می‌مانید. بنابراین، توجه به برخی جزئیات ممکن است به فرسایش و نادیده گرفتن بخش‌های مهم منجر شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند سختی‌ها و مشکلات آسمانی را تحمل کند، می‌تواند بارانی از برف و باران را تحمل کند و به خوبی از خود محافظت نماید.

هوش مصنوعی: روزی، سوزن‌ها کاری جز این نکردند که وقتی در هم فشرده شدند، برگ گل نتوانست تیغ‌های تیز خار مغیلان را تحمل کند.

هوش مصنوعی: تنها بودن به هیچ وجه تحمل‌ناپذیر است، مثل اینکه انسان نتواند دوری محبوبش را تحمل کند و بار غم و دوری او برایش سنگین باشد.