هوش مصنوعی: روز دیدار ما زمانی برای قرار ملاقات ندارد و شب غم جدایی برایم آرامش نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که سرمایه‌ای برای خرید نو نداریم، چاره‌ای جز این نیست که از چیزهای قدیمی استفاده کنیم و آن‌ها را بازسازی کنیم.

هوش مصنوعی: یک نفر بدون لحاف و زیرانداز نمی‌تواند به آرامش واقعی دست یابد و استراحت کند.

هوش مصنوعی: هر روز به اندازه‌ای که کسی لباسش را از تنش می‌کَنَد، دلتنگی و غم را به دل خود می‌کشم؛ اما کسی که از این غم جدا نشده، درد کمتر احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: من به دور میز قمار نشسته‌ام و در این بازی، هیچ چیزی جز چهرهٔ تو نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: برخی اوقات او به قدری از سن و سال و کهنگی خود احساس خستگی می‌کند که حتی نمی‌تواند بار سنگین اندوه و مشکلاتش را تحمل کند.

هوش مصنوعی: جایی برای زندگی نیست که شایسته من باشد، وگرنه فرشی برای پهن کردن ندارم.

هوش مصنوعی: خواننده از آن‌جا که دلش پر از غم و اندوه است، دیگر قدرت دویدن و حرکت کردن ندارد.