غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر قول تو اعتماد نتوان کردن</p></div>
<div class="m2"><p>خود را به گزاف شاد نتوان کردن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از کثرت وعده های پی در پی تو</p></div>
<div class="m2"><p>یک وعده درست یاد نتوان کردن</p></div></div>

شمارهٔ ۹۴

بر قول تو اعتماد نتوان کردن
خود را به گزاف شاد نتوان کردن
از کثرت وعده های پی در پی تو
یک وعده درست یاد نتوان کردن

هوش مصنوعی: این ابیات به عدم اعتماد به وعده‌های تو اشاره دارند. شاعر می‌گوید که نمی‌توان به قول‌های تو اعتماد کرد و به سادگی شاد شد. او به کثرت وعده‌های تو اشاره می‌کند که باعث شده نتواند یک وعده درست از آن‌ها به یاد بیاورد. به طور کلی، این ابیات بیانگر ناامیدی از وعده‌ها و قول‌های طرف مقابل است.

شمارهٔ ۹۲

شمارهٔ ۹۳

هوش مصنوعی: به حرف تو نمی‌توان اعتماد کرد و نمی‌توان به راحتی خود را شاد نشان داد.

بر قول تو اعتماد نتوان کردن

خود را به گزاف شاد نتوان کردن

هوش مصنوعی: به خاطر فراوانی وعده‌های مکرر تو، نمی‌توانم یک وعده صحیح از آن‌ها به یاد بیاورم.

از کثرت وعده های پی در پی تو

یک وعده درست یاد نتوان کردن

شمارهٔ ۹۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده