غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در سینه ز غم زخم سنانی دارم</p></div>
<div class="m2"><p>چشم و دل خونابه فشانی دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی که مرا چون تو نمی باید هیچ</p></div>
<div class="m2"><p>ای فارغ از آن که جسم و جانی دارم</p></div></div>

دیوان غالب دهلوی به کوشش دکتر محسن کیانی - غالب دهلوی - تصویر ۸۷

شمارهٔ ۸۱

در سینه ز غم زخم سنانی دارم
چشم و دل خونابه فشانی دارم
دانی که مرا چون تو نمی باید هیچ
ای فارغ از آن که جسم و جانی دارم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد و غم خود سخن می‌گوید و می‌گوید که زخم عمیقی در درونش دارد. او چشم و دلش پر از حسرت و اندوه است و به طرف مقابلش اشاره می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند جای او را در قلبش بگیرد، حتی اگر او از این موضوع بی‌خبر باشد.

شمارهٔ ۷۹

شمارهٔ ۸۰

هوش مصنوعی: در دل من زخم‌هایی به خاطر غم‌ها وجود دارد، و چشمانم و دلم از این درد به شدت تحت تأثیر هستند.

در سینه ز غم زخم سنانی دارم

چشم و دل خونابه فشانی دارم

هوش مصنوعی: می‌دانی که هیچ‌کس مثل تو نمی‌تواند برای من باشد، حتی اگر دارای جسم و جان باشم.

دانی که مرا چون تو نمی باید هیچ

ای فارغ از آن که جسم و جانی دارم

شمارهٔ ۸۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده