غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاها هر چند وایه جوی آمده ام</p></div>
<div class="m2"><p>دانی که چه مایه نغزگوی آمده ام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رنگم که بهار را به روی آمده ام</p></div>
<div class="m2"><p>آبم که محیط را به جوی آمده ام</p></div></div>

شمارهٔ ۷۸

شاها هر چند وایه جوی آمده ام
دانی که چه مایه نغزگوی آمده ام
رنگم که بهار را به روی آمده ام
آبم که محیط را به جوی آمده ام

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از آمدن خود به دنیا و تأثیراتش بر زندگی و طبیعت صحبت می‌کند. او با اشاره به زیبایی و طراوت خود، بهار و زندگی را به یاد می‌آورد و می‌گوید که مانند آب، روح تازه‌ای به محیط اطراف خود می‌بخشد.

شمارهٔ ۷۶

شمارهٔ ۷۷

هوش مصنوعی: ای پادشاه، هر چند که به تماشای تو آمده‌ام، آیا می‌دانی که با چه زیبایی و شیرینی سخن به میان آورده‌ام؟

شاها هر چند وایه جوی آمده ام

دانی که چه مایه نغزگوی آمده ام

هوش مصنوعی: من چون بهار، با رنگ های شاداب به دنیا آمده‌ام و مانند آب، در جوی و محیط اطراف خود جریان دارم.

رنگم که بهار را به روی آمده ام

آبم که محیط را به جوی آمده ام

شمارهٔ ۷۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده