غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دی دوست به بزم باده ام خواند به ناز</p></div>
<div class="m2"><p>وانگه ورق مهر بگرداند به ناز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشم من و عارضی که افروخت به می</p></div>
<div class="m2"><p>دست من و دامنی که افشاند به ناز</p></div></div>

شمارهٔ ۶۳

دی دوست به بزم باده ام خواند به ناز
وانگه ورق مهر بگرداند به ناز
چشم من و عارضی که افروخت به می
دست من و دامنی که افشاند به ناز

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به حضور معشوق در مجالس شراب می‌پردازد و می‌گوید که معشوق با ناز و elegance دعوتش کرده و زیبایی‌هایش را به نمایش می‌گذارد. چشم‌های شاعر به زیبایی معشوق خیره شده و دستانش در حال برخورد با زیبایی‌های اوست.

شمارهٔ ۶۱

شمارهٔ ۶۲

هوش مصنوعی: دوست به آرامی من را به مهمانی شراب دعوت کرد و سپس با لبخند و محبت روی صفحه عشق را به نمایش گذاشت.

دی دوست به بزم باده ام خواند به ناز

وانگه ورق مهر بگرداند به ناز

هوش مصنوعی: چشم من و چهره‌ات که با جذابیتش مرا می‌سازد، در دستان من و لباسی که با ناز و کرشمه بر تن دارد، همه چیز را زیباتر کرده است.

چشم من و عارضی که افروخت به می

دست من و دامنی که افشاند به ناز

شمارهٔ ۶۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده