گنجور

شمارهٔ ۳۷

وقت ست که آسمان موجه نازد
مهر آینه پیش رخ نهد مه نازد
این خود شرف دگر بود نیست عجب
گر مهر به پابوس شهنشه نازد

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

وقت ست که آسمان موجه نازد
مهر آینه پیش رخ نهد مه نازد
هوش مصنوعی: زمانی است که آسمان با لطافت و زیبایی خاصی خود را آرایش کرده و خورشید، چونان آینه‌ای در مقابل چهره‌اش، خودنمایی می‌کند. در این حال، زیبایی ماه نیز به تأسیس و ناز می‌آید.
این خود شرف دگر بود نیست عجب
گر مهر به پابوس شهنشه نازد
هوش مصنوعی: این خود نوعی شرافت و بزرگ‌منشی است که جای تعجب نیست اگر عشق و محبت انسان به پادشاهی با عظمت افزایش یابد و به خدمت او بشتابد.