شمارهٔ ۳۷
وقت ست که آسمان موجه نازد
مهر آینه پیش رخ نهد مه نازد
این خود شرف دگر بود نیست عجب
گر مهر به پابوس شهنشه نازد
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
وقت ست که آسمان موجه نازد
مهر آینه پیش رخ نهد مه نازد
هوش مصنوعی: زمانی است که آسمان با لطافت و زیبایی خاصی خود را آرایش کرده و خورشید، چونان آینهای در مقابل چهرهاش، خودنمایی میکند. در این حال، زیبایی ماه نیز به تأسیس و ناز میآید.
این خود شرف دگر بود نیست عجب
گر مهر به پابوس شهنشه نازد
هوش مصنوعی: این خود نوعی شرافت و بزرگمنشی است که جای تعجب نیست اگر عشق و محبت انسان به پادشاهی با عظمت افزایش یابد و به خدمت او بشتابد.