غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بادست غم آن باد که حاصل ببرد</p></div>
<div class="m2"><p>آب رخ هوشمند و غافل ببرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگذاشته ام خمی ز صهبا به پسر</p></div>
<div class="m2"><p>کش انده مرگ پدر از دل ببرد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۶

بادست غم آن باد که حاصل ببرد
آب رخ هوشمند و غافل ببرد
بگذاشته ام خمی ز صهبا به پسر
کش انده مرگ پدر از دل ببرد

هوش مصنوعی: این شعر به احساس غم و اندوه ناشی از فقدان و مرگ می‌پردازد. شاعر از باد و آب به عنوان نمادهایی از بی‌ثباتی و ناپایداری زندگی یاد می‌کند که می‌توانند خوشی‌ها را ببرد و دل را از اندوه پرکنند. او همچنین از نوشیدن شرابی به یاد پسرش سخن می‌گوید که به نوعی تسکین‌دهنده غم از دست دادن پدر است. در کل، شعر به بیان عواطف عمیق انسانی در مواجهه با مرگ و اندوه می‌پردازد.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: غم مانند بادی است که می‌تواند ثمره‌ای را از بین ببرد. این درد و اندوه بر چهره کسی که با هوش و آگاه است یا بی‌خبر است، اثر می‌گذارد و می‌تواند آرامش را برباد دهد.

بادست غم آن باد که حاصل ببرد

آب رخ هوشمند و غافل ببرد

هوش مصنوعی: من از یاد مرگ پدر را برده‌ام و برای پسرم، خم شرابی گذاشته‌ام تا غم و اندوهش را فراموش کند.

بگذاشته ام خمی ز صهبا به پسر

کش انده مرگ پدر از دل ببرد

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده