غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر دل ز شرر زدوده باشم خود را</p></div>
<div class="m2"><p>ور بر دم تیغ سوده باشم خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حاشا که ز تو ربوده باشم خود را</p></div>
<div class="m2"><p>با خوی تو آزموده باشم خود را</p></div></div>

شمارهٔ ۴

گر دل ز شرر زدوده باشم خود را
ور بر دم تیغ سوده باشم خود را
حاشا که ز تو ربوده باشم خود را
با خوی تو آزموده باشم خود را

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌دارد که اگر قلبش را از آتش و درد جدا کرده باشد یا اگر بر لب تیغ قرار گرفته باشد، این‌ها باعث نخواهد شد که از عشق و تعلق به معشوق دور شود. او تأکید می‌کند که هرگز خود را از معشوق جدا نمی‌بیند و همواره در پی شناخت و تجربه عشق اوست.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: اگر دل‌خوشی‌ها را از خود دور کرده باشم، یا اگر بر لبه‌ی تیغ زندگی ایستاده باشم، خود را اینگونه می‌سازم.

گر دل ز شرر زدوده باشم خود را

ور بر دم تیغ سوده باشم خود را

هوش مصنوعی: من هرگز نگفته‌ام که از تو دور شده‌ام، بلکه خود را با صفات تو شناخته‌ام.

حاشا که ز تو ربوده باشم خود را

با خوی تو آزموده باشم خود را

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده