غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب سودی به روزگاران ما را</p></div>
<div class="m2"><p>وجه گل و مل به نوبهاران ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صرف نمک و جو چه قدر خواهد شد</p></div>
<div class="m2"><p>گنجینه این صومعه داران ما را</p></div></div>

شمارهٔ ۳

یارب سودی به روزگاران ما را
وجه گل و مل به نوبهاران ما را
صرف نمک و جو چه قدر خواهد شد
گنجینه این صومعه داران ما را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند خواسته است که در روزهای زندگی‌اش به او سودی داده و مانند گل و مل خوشبختی و شادی به او ارزانی دارد. او همچنین به این فکر می‌کند که هزینه‌های زندگی (مانند نمک و جو) چقدر می‌تواند سنگین باشد و در نهایت به گنجینه‌هایی که در زندگی معنوی و روحانی دارد اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: ای خدا، امیدوارم در روزگار ما فایده‌ای بگنجانی که مانند گل و عطر آن در بهار برایمان خوشایند و دلپذیر باشد.

یارب سودی به روزگاران ما را

وجه گل و مل به نوبهاران ما را

هوش مصنوعی: هزینه نمک و جو به چه اندازه می‌تواند ارزش گنجینه‌های این زاهدان را افزایش دهد؟

صرف نمک و جو چه قدر خواهد شد

گنجینه این صومعه داران ما را

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده